حکمت های جاوید (چهارده موضوع تبلیغی از سخنان امام حسین علیه السلام) صفحه 128

1- 118. سوره اعراف، آیه 142.

2- 119. سوره نساء، آیه 35.

درباره آشتی بین دو گروه، مانند:

«وَإِنْ طآئِفَتانِ مِنَ المُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَینَهُما»(1)؛ اگر دو طایفه از مؤمنان با یکدیگر جنگ می کنند، پس بین آن دو گروه آشتی برقرار کنید.

ب) از ماده صلاح، که معمولاً در فارسی «شایستگی» معنا می شود (صالح: شایسته). اصلاح به این معنا در برابر فساد است. کسی را که در صدد انجام دادن کار شایسته است̠مُصلِح گویند.(2) پس مصلح و مفسد، در برابر هم هستند. اصلاح از ماده «صلاح» در قرآن دو گونه مصداق دارد.

انواع صلاح در قرآن

1 - به معنای کار شایسته انجام دادن:

«... إِلَّا الَّذِینَ تابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَینُوا فَأُوْلئِکَ أَتُوبُ عَلَیهِمْ»(3)؛ مگر کسانی که بازگشتند و کار شایسته انجام دادند و آنچه را کتمان کرده بودند، آشکار ساختند.

2 - برطرف کردن فساد:

«... وَقالَ مُوسی لِأَخِیهِ هارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَأَصْلِحْ وَلا تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفسِدِینَ...»(4)؛ و گفت موسی به برادرش