حکمت های جاوید (چهارده موضوع تبلیغی از سخنان امام حسین علیه السلام) صفحه 141

1- 137. سوره زمر، آیه 32.

2- 138. سوره شوری آیه 42.

3- 139. سوره فاطر، آیه 32.

لا یتْرَکُ، فَظُلْمُ العِبادِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً القِصاصُ هُناکَ شَدِیدٌ لَیسَ هُوَ جَرْحاً بِالمُدی وَلاَ ضَرْباً بِالسَّیاطِ، وَلکِنَّهُ یسْتَصْغَرُ ذلِکَ مَعَهُ»(1)؛ آگاه باشید ستم بر سه قسم است: ستمی که بخشیده نمی شود و ستمی که رها نمی شود و ستمی که عفو می شود.

ستمی که بخشیده نمی شود، شرک به خداوند است که فرموده: «همانا خدا نمی بخشد شرک به خود را».

و ستمی که بخشیده می شود، ستم بنده است به خودش، زمانی که بعض گناهان صغیره را انجام می دهد.

اما ستمی که رها نمی شود، ستم بندگان است به یکدیگر. قصاص در اینجا شدید است. آن قصاص جراحتی با کارد و نیز ضربه ای با شلاق نیست، بلکه آن چیزی است که اینها در برابر آن کوچک شمرده می شود.

راغب اصفهانی می گوید: هر یک از این سه، در حقیقت ستم به نفس است و انسان هرگاه دست به ستم بزند، در مرحله اول به خود ستم کرده است، پیش از اینکه به دیگران ستم کند.(2)

چگونگی ستم کار بودن یزید، در سخنان امام حسین علیه السلام

سید الشهداءعلیه السلام پرچمدار آزادی و آزادگی و مبارزه با ستم در سخنانی که از ایشان نقل شد، یزید را به هر سه ظلمی که در قرآن آمده است، معرفی می کند: