حکمت های جاوید (چهارده موضوع تبلیغی از سخنان امام حسین علیه السلام) صفحه 17

1- 13. جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 19، ص 75 .

پیشوایان هدایت و رهبران گمراهی

بنا به نقل محدّث بزرگ شیعه، شیخ صدوق رحمه الله در کتاب امالی: وقتی امام حسین علیه السلام از مکه به سوی عراق حرکت کردند و به ثعلبیه رسیدند، مردی به نام بشیر بن غالب بر ایشان وارد شد و از امام توضیح آیه شریفه «یوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» را تقاضا کرد. حضرت فرمود:

«إمام دعا إلی هدی، فأجابوه إلیه؛ وإمام دعا إلی ضلالهٍ، فأجابوه إلیها؛ هولآء فی الجنّه وهؤلآء فی النار؛ وهو قوله - عزّوجلّ - : «فَرِیقٌ فِی الجَنَّهِ وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ»(1). پیشوایی به سوی هدایت فرا می خواند، پس گروهی او را در آن (مسیر هدایت) اجابت و همراهی می کنند. و پیشوایی به سوی گمراهی فرا می خواند، پس گروهی او را در آن (مسیر گمراهی) اجابت و همراهی می کنند. آنان (گروه اول) در بهشت و آنان (گروه دوم) در آتش دوزخ هستند. و این فرمایش خداوند متعال است که: «گروهی در بهشت و گروهی در آتش دوزخ هستند».

حسین بن علی علیهما السلام در این سخنان، با تکیه بر دو آیه از قرآن مجید، از دو گروه متقابل و از دو نوع رهبری سخن می گوید، که هر یک از این دو گروه، متّکی و الهام گیرنده از یک رهبر و افکار اوست. در صحنه زندگی، همیشه چنین گروه ها و چنین رهبرانی بوده و خواهند بود. این رهبران را با برنامه ای که در پیش دارند، باید شناخت و از رهبری که انسان را به سوی سعادت انسانی دعوت می کند، پیروی کرد.