حکمت های جاوید (چهارده موضوع تبلیغی از سخنان امام حسین علیه السلام) صفحه 172

1- 162. موسوعه کلمات الإمام الحسین علیه السلام، ص 454؛ حیاه الإمام الحسین علیه السلام، ص 138.

2- 163. تحف العقول، ص 171؛ موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، ص 423؛ اعلام الهدایه، الامام الحسین سید الشهدا، ص 195 {با تلخیص}.

بار الها! آسمان را از اینان بازدار و بر ایشان قحطی ای همچون قحطی زمان یوسف برانگیز وغلام ثقیف (گویا مختار بن ابی عبیده ثقفی باشد) را بر آنان چیره ساز تا پیاله های تلخ مرگ را بر آنان بنوشاند و هیچ یک را واننهد، هر کشته ای را کشته ای و هر ضربتی را ضربتی انتقام گیرد و انتقام من و اولیاء و خاندان و پیروانم را از ایشان بستاند. اینان ما را فریفتند و دروغ گفتند و تنها گذاردند، و تویی پروردگار ما، بر تو توکّل داریم و به سوی تو باز می آییم.

قیام مختار

مختار که در کوفه زندگی می کرد، از پشتیبانان مسلم بود و عبید اللَّه بن زیاد که می خواست بر اوضاع منطقه مسلّط شود و مسلم را شکست دهد، افراد مؤثّر و سرشناسی از جمله مختار بن ابی عبیده ثقفی را زندانی کرد. مختار تا پس از شهادت امام حسین علیه السلام زندانی بود و عبید اللَّه بن زیاد به شرط اینکه وی بیش از سه روز در کوفه باقی نماند، او را آزاد کرد.

مختار پس از آزادی به مکّه آمد. در سال 63 یزید مُرد و مردم شام با مروان بن حکم بیعت کردند. در حجاز (مکّه، مدینه، و...) نیز با عبد اللَّه بن زبیر و در بصره با عبید اللَّه بن زیاد بیعت کردند.

مختار مدت کوتاهی با عبد اللَّه بن زبیر در مکه همکاری کرد، ولی هنگامی که دید او برخلاف وعده هایش تنها به خود می اندیشد و در مقام تثبیت قدرت خویش است، به کوفه بازگشت و با هانی بن ابی حیه ملاقات کرد و اوضاع کوفه را از او پرسید.

او گفت: اگر یک مرد استوار قد علم کند و بتواند مردم کوفه را دور خود گرد آورد، امید پیروزی هست.