حکمت های جاوید (چهارده موضوع تبلیغی از سخنان امام حسین علیه السلام) صفحه 41

1- 36. مقتل الحسین علیه السلام، المقرّم، ص 181 .

قدمی خیمه ها به سمت قبله چاهی حفر شود. آب گوارایی جوشید و همه از آن استفاده کردند (به علت نزدیک بودن به رودخانه فرات، سطح آب بالاست). سپس آن را پر کردند که اثری از آن دیده نمی شد.

عبید اللَّه بن زیاد پیامی به عمر بن سعد فرستاد: به من خبر رسیده که حسین چاه حفر کرده و آب به دست آورده وخود و اصحابش نوشیده اند. زمانی که نامه من به دست تو رسید، آنان را به کلّی از آب محروم ساز و بر آنان بسیار در مورد آب سخت بگیر. این دستور سه روز پیش از شهادت امام علیه السلام و اصحابش اجرا شد.(1)

با مقایسه بین این رفتار و رفتاری که امام علیه السلام و اصحابش در آب دادن به لشکریان حرّ و مرکب های آنان داشتند، فاصله اخلاق در این دو اردوگاه به خوبی معلوم می شود.

2 - وفای به عهد

از تاریخ به خوبی استفاده می شود که هر چه امام به مقصد خود، یعنی کوفه نزدیک تر می شد، آثار از بین رفتن زمینه برای پیروزی، پدیدارتر می گشت و این امر، با توجه به شهادت مسلم، عبد اللَّه بن بُقطر و قیس بن مُسْهِر و نیز سخنان افرادی مانند فرزدق، طرماح و نشانه های دیگر، تقریباً قطعی به نظر می رسید. ولی امام حسین علیه السلام به خاطر عهد و پیمانی که با عدّه بسیاری از مردم بسته بود و ممکن است در انتظار ورود آن حضرت باشند، همچنان این مسیر خطرناک را ادامه داد تا زمانی که با لشکریان حرّ رو به رو شد. امام علیه السلام بارها به این پیمان خود با کوفیان اشاره فرمود: