حکمت های جاوید (چهارده موضوع تبلیغی از سخنان امام حسین علیه السلام) صفحه 68

1- 63. مقتل الحسین علیه السلام، المقرّم، ص 229؛ ارشاد مفید، ص 450 .

2- 64. دمع السجوم، ص 126 .

القتلُ أولی من رُکوب العار

والعارُ أولی من دخول النّار(1)

کشته شدن بهتر است از سوار شدن بر ننگ - ننگ و شکست ظاهری دنیا بهتر است از داخل شدن به آتش و دوزخ.

امام حسین علیه السلام با تمام وجود در سخن و عمل ذلّت را از خود دور می کند و این یکی از نتایج عزّت است.

2 - آسان شدن شهادت در سایه عزّت

الف) زمانی که پیش قراولان لشکر کوفه، به فرماندهی حرّ بن یزید ریاحی، به کاروان حسین بن علی علیهما السلام دست یافتند و تلاش می کردند که آن حضرت را به تبعیت از خود وادارند، امام به شدّت استنکاف کرده اشعار زیر را که بیانگر تصمیم قاطع حضرت بود، می خواندند:

سأمضی وما بالموت عارٌ علی الفتی

إذا ما نوی حقّاً وجاهد مسلماً

من می روم و مرگ برای جوانمرد ننگ نیست، اگر نیت او حق باشد و مخلصانه بکوشد.

وواسَی الرجال الصالحین بنفسه

وفارق مثبوراً وخالف مُجرماً

و مردان نیکوکار به جان مواسات نمایند، چون از جهان بیرون رود، مردم از مرگ او اندوه خورند.

فإن عِشتُ لم أندم وإن مِتُّ لم أُلَم

کفی بک ذُلاًّ أن تعیش وترغما(2)

پس اگر زنده ماندم پشیمان نیستم و اگر بمیرم مرا ملامت نکنند، این ذلّت تو را بس، که زنده باشی و خوار گردی.