حکمت های جاوید (چهارده موضوع تبلیغی از سخنان امام حسین علیه السلام) صفحه 72

1- 69. الحسین علیه السلام سماته وسیرته، ص 171 .

«... وَلَنْ یجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی المُؤْمِنِینَ سَبِیلاً...»(1)؛

هرگز خدا برای کافران بر مؤمنان سلطه ای قرار نداده است.

اسلام حتی اینکه یک زن مسلمان برای چند لحظه، سلطه یک کافر را به عنوان شوهر، در ازدواج موقّت بپذیرد، ممنوع و حرام دانسته است.(2)

خاندانی که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله پس از فتح مکه درباره آنان فرمود که هرگز نگذارید سلطه ای بر جامعه اسلامی پیدا کنند: «الخلافه مُحرّمه علی آل أبی سفیان..» امام علیه السلام چگونه می تواند دست همکاری به آنان با آن همه اعمال ننگین و ضدّ دینی بدهد؟

2 - اصالت خانوادگی: «وحجور طابت»؛

اشاره حضرت به محلّ رشد و تربیت خود است؛ یعنی انسانی که در سالهای آغازین کودکی، در دامانی پاک قرار می گرفته، و شب و روز، آن همه زیبایی های معنوی را که از وجود پیامبرصلی الله علیه وآله تراوش می کرده، شاهد بوده و با همه وجود آنها را لمس کرده و دوران نوجوانی و جوانی را نیز در حضور پدری مانند علی بن ابی طالب علیهما السلام سپری کرده است.

امام علیه السلام پیش از خروج از مدینه، خطاب به مروان بن حکم فرمود: ما اهل بیت نبوت و رسالت هستیم و فرشتگان آسمان به منزل ما رفت و آمد می کردند و اسلام از خانه ما آغاز گشته...

3 - نسل پاک: «وبطون طهرت»

بطون جمع بطن، به معنای شکم، کنایه از رحم است.