- مقدمهي ناشر 1
- مقدمهي مترجم 1
- مقدمهي مؤلف 1
- الاهداء 1
- خطب سيدالشهداء الامام الحسين (خطبهها و سخنان بليغ حضرت امام حسين) 1
- اشاره 2
- اشاره 2
- از سخنان آن حضرت به نافع بن ازرق 2
- و من كلام له لنافع بن الازرق 2
- از سخنان آن حضرت دربارهي توحيد و يگانه پرستي 2
- اشاره 3
- و من خطبة له يحث الناس علي قضآء الحوآئج و اصطناع المعروف 3
- از خطبههاي آن حضرت 3
- از خطبههاي آن حضرت دربارهي تشويق مردم به نيكوكاري و برآوردن حوايج مردم 3
- اشاره 3
- و من خطبة له 3
- اشاره 4
- و من خطبة له يدعو الناس للمسير الي الشام مع ابيه 4
- از خطبههاي آن حضرت براي حركت مردم كوفه به سوي شام و معاويه، در ركاب پدر بزرگوارش 4
- از سخنان آن حضرت به اباذر غفاري 4
- ومن كلام له مع ابيذر 4
- اشاره 4
- اشاره 5
- از سخنان آن حضرت دربارهي زهد در دنيا 5
- و من كلام له في اتخاذ الزهد متاعا في الدنيا 5
- و من كلام له 5
- از سخنان آن حضرت دربارهي مرگ و دشواريهاي آن 5
- اشاره 5
- و من خطبة له في ان عليا مدينة هدي 6
- اشاره 6
- اشاره 6
- از خطبههاي آن حضرت در فضايل عترت رسول خدا و وجوب اطاعت از آنان 6
- و من خطبة له يذكر فيها فضائل عترة النبي و وجوب طاعتهم 6
- از خطبههاي آن حضرت دربارهي حضرت علي كه شهر هدايت است 6
- و من خطبة له لما اراد معاوية اخذ البيعة ليزيد 7
- اشاره 7
- ومن كلام له لمعاوية و توبيخه علي شنائع افعاله 7
- از سخنان آن حضرت در توبيخ معاويه 7
- از خطبههاي آن حضرت هنگام بيعت گرفتن معاويه براي يزيد 7
- اشاره 7
- و من كلام له لعائشة في مسجد النبي الاعظم 8
- اشاره 8
- از سخنان آن حضرت به عايشه در مسجد پيامبر 8
- از سخنان آن حضرت به اصحابشان در معرفت خدا و امام 8
- و من كلام له لاصحابه يتضمن بيان معرفة الله 8
- اشاره 8
- اشاره 9
- و من كلام له يؤبن به أخاه الحسن 9
- و من كلام له ذم به مروان بن الحكم 9
- از سخنان آن حضرت در مذمت مروان بن حكم 9
- از سخنان آن حضرت در رثاي برادر بزرگوارش امام حسن مجتبي 9
- اشاره 9
- و من دعاء له في قنوته 10
- از دعاهاي آن حضرت در حفظ و محافظت 10
- اشاره 10
- از دعاهاي آن حضرت در قنوت 10
- اشاره 10
- و من دعاء له 10
- اشاره 11
- اشاره 11
- از دعاهاي آن حضرت در پناه جستن به حضرت حق 11
- از دعاهاي آن حضرت در طلب باران 11
- و من دعاء له 11
- و من دعاء له للاستسقاء 11
- از دعاهاي آن حضرت در طلب توفيق و هدايت 12
- اشاره 12
- از دعاهاي آن حضرت در عصر روز عرفه در سرزمين عرفات 12
- و من دعاء له عصر يوم عرفة في عرفات 12
- اشاره 12
- و من دعاء له 12
- و من خطبة له في الاستسقاء 13
- اشاره 13
- از خطبههاي آن حضرت در طلب باران 13
- و من خطبة له في مني 13
- اشاره 13
- از خطبههاي آن حضرت در سرزمين منا در فضايل حضرت علي كه هيچ خطبهاي اين مضامين را ندارد 13
- اشاره 14
- و من كلام له احتج به علي عمر 14
- از سخنان آن حضرت در استدلال و بحث با عمر بن الخطاب 14
- از خطبههاي آن حضرت در امر به معروف و نهي از منكر 14
- اشاره 14
- و من خطبة له في الامر بالمعروف و النهي عن المنكر 14
- از سخنان آن حضرت به ابنعباس هنگام عزيمت به عراق 15
- و من خطبة له عند عزمه علي المسير الي العراق 15
- اشاره 15
- و من كلامه له عند مسيره الي العراق 15
- خطبههاي آن حضرت هنگام عزيمت به عراق 15
- اشاره 15
- و من خطبة له بذي حسم 16
- از سخنان آن حضرت به فرزدق در مسير عراق 16
- اشاره 16
- اشاره 16
- از خطبههاي آن حضرت در ذي حسم 16
- و من خطبة له خطبها بذي حسم لما منعه الحر و اصحابه عن قدومه 16
- از سخنان آن حضرت در رهيمه 17
- اشاره 17
- از خطبههاي آن حضرت در مقابل حر 17
- و من كلام له بالرهيمة 17
- اشاره 17
- و من خطبة له في زبالة 17
- و من خطبة له في البيضة 18
- از خطبههاي آن حضرت در محلي به نام زباله 18
- و من خطبة له في ادبار الدنيا 18
- اشاره 18
- اشاره 18
- از خطبههاي آن حضرت در منزلي به نام بيضه در مقابل حر و يارانش 18
- و من دعاء له لما وصل الي ارض كربلاء 19
- از خطبههاي آن حضرت در بيوفائي دنيا 19
- اشاره 19
- از دعاهاي آن حضرت هنگام ورود به سرزمين كربلا 19
- اشاره 19
- و من كلامه له لاصحابه و فيه بيان شهادته و رجعته 19
- از سخنان آن حضرت به يارانش دربارهي پيمان شكني 20
- و من كلام له في ان الدنيا متغيرة زائلة 20
- و من كلام له لاصحابه في نقض البيعة 20
- از سخنان آن حضرت براي اصحابش در بيان شهادت و رجعت خودشان 20
- اشاره 20
- اشاره 20
- از سخنان آن حضرت در متغير بودن دنيا و فناي آن 21
- از سخنان آن حضرت در بيان علائم ظهور حضرت مهدي 21
- و من خطبة له في وفاء اصحابه 21
- اشاره 21
- و من كلام له لاصحابه و فيه بيان امارات ظهور القائم 21
- اشاره 21
- اشاره 22
- و من خطبة له يعظ بها اهل العراق 22
- و من كلامه لعسكره و اهل بيته 22
- از خطبههاي آن حضرت در وفاداري اصحاب و يارانش 22
- اشاره 22
- از سخنان آن حضرت به ياران و خانوادهاش 22
- از خطبههاي آن حضرت در موعظهي اهل عراق 23
- و من كلام له يبشر اصحابه بالجنة و قصورها 23
- و من خطبة له في الاحتجاج علي اهل الكوفة 23
- اشاره 23
- اشاره 23
- از سخنان آن حضرت به اصحاب خود و بشارت به بهشت و قصرهاي آن 23
- اشاره 24
- از خطبههاي آن حضرت در اتمام حجت و استدلال بر عليه اهل كوفه 24
- از خطبههاي آن حضرت در مقابل لشكر در حالي كه بر شمشير خود تكيه داده بود با صداي بلند فرمودند 24
- و من خطبة له متوكئا علي سيفه فنادي بأعلي صوته 24
- اشاره 24
- و من خطبة له 24
- اشاره 25
- اشاره 25
- و من خطبة له بالطف 25
- و من كلام له يأمر اصحابه بالصبر و يرغبهم في الاخرة 25
- از خطبههاي آن حضرت در صبح روز عاشورا 25
- از خطبههاي آن حضرت در سرزمين طف دربارهي دوري از دنيا 25
- اشاره 26
- و من كلام له مخاطبا لاهل الكوفة و هو يقاتل علي رجليه 26
- و من خطبة له في ذم اهل الكوفة و هي مظهر آبائه و عظمة نفسه 26
- از خطبههاي آن حضرت در كربلا در مذمت اهل كوفه 26
- اشاره 26
- از سخنان آن حضرت در ترغيب ياران خود به صبر و آخرت 26
- از سخنان آن حضرت خطاب به لشكر كوفه هنگامي كه پياده در حال جنگ بود 27
- اشاره 27
- و من كلام له لما نظر الي كثرة من قتل من اصحابه قبض علي شيبته المقدسة 27
- و من دعاء له في يوم العاشر من المحرم لما اصبحت الخيل رفع يديه 27
- از سخنان آن حضرت هنگامي كه به صحنه پيكار نظر كردند و تمام اصحابش را در خاك و خون ديدند، محاسن شريفشان را به دست گرفته و فرمودند 27
- اشاره 27
- اشاره 28
- از دعاهاي آن حضرت در روز عاشورا آن هنگام كه لشكر عمر سعد حملهور شدند 28
- و من كلام له به ودع عياله و امرهم بالصبر 28
- الخطبة المنسوبة اليه - التي قال فيها - 28
- از سخنان آن حضرت در هنگام وداع با اهل بيتش و دعوت آنان به صبر 28
- اشاره 28
- رسائل الامام ابيعبدالله الحسين (نامه هاي سالار شهيدان حسين بن علي) 29
- خطبهي حضرت خطاب به لشكر عمر بن سعد 29
- نامهي حضرت در جواب نامهي مردم بصره كه از معناي «صمد» سؤال كردند 29
- كتابه جوابا لما كتب اليه الحسن البصري يسأله عن القدر 29
- اشاره 29
- كتابه جوابا لما كتب اليه معاوية يعيره في تزويجه جارية بعد ما اعتقها 30
- اشاره 30
- نامهي حضرت در جواب حسن بصري در معناي «قدر» 30
- اشاره 30
- كتابه في الشؤون العامة جوابا عن كتاب معاوية اليه 30
- نامهي حضرت در جواب معاويه كه حضرت را براي ازدواج با كنيز آزاد شدهي خود، سرزنش نموده بود 30
- كتابه الي معاوية 31
- اشاره 31
- نامهي حضرت به معاويه در شئونات عمومي 31
- نامهي حضرت به معاويه در رابطه با مصادرهي اموال 31
- اشاره 31
- كتابه لرجل من اهل الكوفة بعد ما كتب اليه يا سيدي اخبرني بخير الدنيا و الآخرة 31
- اشاره 32
- كتابه الي اخيه الحسن في موضوع اعطاء الشعراء 32
- نامهي حضرت در جواب كسي كه به حضرت نوشته بود «مرا به دو كلمه موعظه كن كه در آن خير دنيا و آخرت باشد» 32
- اشاره 32
- كتابه جوابا لما كتب اليه رجل عظني بحرفين فيهما خير الدنيا و الآخرة 32
- نامهي حضرت در پاسخ مردي از اهل كوفه كه به حضرت نامه نوشته بود و عرضه داشته بود كه اي آقاي من (مرا از خير دنيا و آخرت خبر ده) 32
- اشاره 33
- اشاره 33
- كتابه عند توجهه الي العراق 33
- نامهي حضرت در جواب نامهي عمرو بن سعيد 33
- نامهي حضرت در جواب برادرش امام حسن دربارهي اعطاي مال به شعرا 33
- كتابه المحتوي علي وصية لاخيه محمد بن الحنفية لما عزم علي المسير الي العراق 33
- اشاره 34
- وصيت نامهي حضرت به محمد حنفيه 34
- كتابه الي اشراف البصرة يدعوهم لنصرته 34
- كتابه الي اهل المدينة 34
- نامهي حضرت به مردم مدينه 34
- اشاره 34
- اشاره 35
- اشاره 35
- نامهي حضرت به بنيهاشم 35
- نامهي حضرت به اشراف بصره كه آنها را دعوت به ياري فرمودند 35
- كتابه من كربلاء الي محمد بن الحنفية 35
- كتابه الي بنيهاشم 35
- اشاره 36
- كتابه الي اهل البصرة يدعوهم لنصرته «نسخة اخري» 36
- نامهي حضرت از كربلا به محمد بن حنفيه 36
- اشاره 36
- نامهي حضرت به اهل بصره و دعوت آنان براي ياري خود 36
- كتابه جوابا عن كتاب كتبه اليه ابن عمه عبدالله بن جعفر الطيار 36
- كتابه الي مسلم بن عقيل جوابا عن كتابه اليه 37
- نامهي حضرت به مسلم بن عقيل در جواب نوشتههايي كه براي حضرت ارسال نموده بود 37
- اشاره 37
- كتابه الي اهل الكوفة عند توجهه الي العراق 37
- اشاره 37
- نامهي حضرت در جواب عبدالله فرزند جعفر طيار 37
- نامهي حضرت در جواب نامهي اهل كوفه 38
- اشاره 38
- نامهي حضرت به مردم كوفه هنگامي كه عازم عراق بودند 38
- كتابه جوابا عن كتاب لاهل الكوفه اليه 38
- كتابه في مسيره الي الكوفة الي حبيب بن مظاهر 38
- اشاره 38
- اشاره 39
- اقسام عبادت 39
- نامهي حضرت به حبيب بن مظاهر 39
- حكم الامام الحسين (كلمات قصار) 39
- پدر ارزشمند 39
- عوامل تسليم 40
- چهار خصلت سودمند 40
- زشتي غيبت 40
- فقيرترين مردم 40
- چرا مهلت 40
- درخواست كمك فقط در سه مورد 41
- سلام قبل از كلام 41
- بخيل كيست 41
- تفسير نعمت 41
- عمل خوب 41
- حاجت خواهي از جوانمردان 42
- چرا عذر خواهي 42
- برحذر باش 42
- نشانههاي مقبوليت 42
- قرآن آيينهي مؤمن 42
- دوستي اهل بيت 43
- حفظ آبرو 43
- پاداش سلام كردن 43
- كليد نجات 43
- آموزش ياران اهل بيت 43
- تقيه عامل جدايي دوست و دشمن 44
- نجات شيعه 44
- دوستان چهارگانه 44
- ارادتمند و شيعه 44
- نسخهي ترك گناه 44
- آرامش امين 45
- صفات سلاطين 45
- ميزان تلاش 45
- گناه از عذرخواهي بهتر است 45
- برخورد با سلاطين 45
- دعاي حضرت 46
- استفاده خوب و بجا از ثروت 46
- سخني با حسن بصري 46
- پذيرش احسان 46
- ويژگيهاي مهم 46
- تكبر براي كيست 47
- مرگ باعزت 47
- جملات آموزنده 47
- مصرف صحيح 47
- نصحيت ارزنده 47
- جهاد واجب است يا مستحب 48
- امام هدايت و امام ضلالت 48
- فلسفهي روزه 48
- حفظ آبرو 48
- خوف از خدا 48
- مطالب قرآن 49
- خوف از خدا 49
- سپري شدن عمر 49
- مناظره 49
- گريه بر اهل بيت 49
- عيبجو نباشيد 50
- شكر نعمت 50
- عالمترين شخص 50
- گريه از خوف خدا 50
- رحمت الهي 50
- محبت اهل بيت 51
- فخر فروشي 51
- صبور باش 51
- مرگ فرزند 51
- چرا خصومت 51
- خانهي مبارك 52
- آقائي و سيادت 52
- نيكوكاران 52
- پرسش و پاسخ 52
- سوگند غلط 52
- اصناف مردم 53
- ظاهر و باطن قرآن 53
- شير دادن به كودك 53
- بنده دنيا 53
- كمال عقل 53
- غصب خلافت 54
- اهل بيت قبل از خلقت آدم 54
- بنياميه دشمن قسم خوردهي اسلام 54
- عثمان مردار امت 54
- دوستي و دشمني 54
- دوازده نور 55
- تفسير آيه 55
- سنتي از حضرت يوسف و حضرت موسي 55
- ملت ابراهيم 55
- و الشمس و ضحيها 55
- نشانههاي حضرت مهدي 56
- قائم آل محمد 56
- نشانههاي ظهور حضرت مهدي 56
- دوران ظهور 56
- دو غيبت 56
- سيماي حضرت مهدي 57
- وضعيت عرب در زمان ظهور 57
- نشانههاي ظهور 57
- قتل عام بنياميه 57
- انتقام گيرندهي واقعي 57
- بنياميه مرا به شهادت ميرسانند 58
- مدت حكومت حضرت مهدي 58
- قتيل العبرات 58
- امام و بنياميه 58
- حرز در مقابل خطر 58
- فضيلت كدام است؟ 59
- كريم اهل بيت 59
- درخواست ياري 59
- مرگ شيعيان، شهادت است 59
- عذر بدتر از گناه 59
- پاورقي 60
- ثواب تلاوت قرآن 60
- عرضه اعمال 60
مقدمهي ناشر
جاودانهترين نام در عالم، نام زيبا و درخشان حضرت اباعبدالله الحسين عليهالسلام است. با شنيدن اين اسم نوراني الهي، داستان روح بخش واقعهي كربلا در اذهان خطور ميكند، داستان رشادتها، دلاوريها، از جان گذشتن و داستان عشق و محبت را به نمايش ميگذارد.آفرينندهي اين قصه كسي است كه در دامان دختر پيامبر خدا پرورش يافته و در مكتب وصي پيامبر رشد كرده است.آري، حسين بن علي عليهماالسلام شاگرد مكتب خالق نهجالبلاغه است. كه با آموزش از درياي بيكران علم پدر، سخنان و كلمات و جملات، داستان كربلا را در تاريخ به ثبت رساند.كتاب حاضر، قطرهايي از درياي عميق معارف و سخنان پر محتواي سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين عليهالسلام ميباشد. كه براي اولين بار مانند نهجالبلاغه به صورت خطبهها و نامهها و كلمات قصار در سال 1369 هجري قمري توسط حضرت آية الله سيد مصطفي آل اعتماد به نام «لمعة من بلاغة الحسين» تدوين و به پيشگاه حضرتش تقديم گرديد و بارها به زينت طبع آراسته گرديده است و هم اكنون اين كتاب با تلاش فرزند مرحوم، جناب مستطاب حجة الاسلام اعتماد تحقيق و توسط فرزند ديگر ايشان جناب سيد محمد حسن مشكوة ترجمه شده و به علاقمندان و تشنگان و عاشقان كوي آن امام شهيد تقديم ميگردد. و ثواب آن به روح انبياء الهي و ائمه هدي و شهداي راه حق و فضيلت و اموات بانيان خير اين كتاب اهداء ميگردد.
مقدمهي مترجم
حادثهاي در تاريخ سراغ نداريم كه تمام ابعادش جاودانه مانده باشد. از وقايع و حوادث مهم، تنها بخشي و يا نامي از آنها در كتابها و خاطرهها باقي مانده است.به جرأت ميتوان گفت حادثهاي كه ماندگار و جاويدان است، حادثهي عظيم و سرنوشتساز عاشوراست. حادثهاي كه اهل آسمان و زمين به نحوي در آن شريكند و هيچ گاه از طراوت و تازگي نميافتد، چرا كه نقش اول اين واقعه را كسي بر عهده دارد كه مورد لطف و عنايت شديد حضرت حق است.آري، حضرت اباعبدالله الحسين عليهالسلام قهرمان اين حماسه و حادثه بزرگ است. حادثهاي كه اگر اتفاق نميافتاد، امروزه از اسلام عزيز جز اسمي و از قرآن جز رسمي باقي نمانده بود، و حماسه و فداكاري او بود كه جان تازهاي در كالبد اسلام دميد، قرآن را معنا و تفسير كرد و سر فرمايش رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم را روشن ساخت كه: «حسين مني و انا من حسين، احب الله من احب حسينا».پيشواي شهيدان، در اين حماسه و حركت ماندگار جملات و كلماتي را ايراد فرموده است كه به معجزه ميماند، چرا كه خود حضرت و حركت و قيامش، و ماندگاري و طراوت و تازگي آن پس قرنها، همه معجزه است. حضرت عليهالسلام، چه آن جا كه حماسي و پرشور است و چه آن جا كه به صورت دعا و راز و نياز با خداست و چه در آن گاه كه آهنگ زيباي موعظه و پند به خود گرفته، در فصاحت و بلاغت در اوج خود است، و چرا چنين نباشد كه او تربيت يافتهي امير بيان حضرت علي عليهالسلام است. اين جاست كه بايد حماسه سرايان، واعظان، متكلمان، فلاسفه، ادباء و فصحا در برابرش سر تعظيم و كرنش فرود آورند و يك صدا فرياد برآورند: «بأبي أنت و أمي و نفسي يا أباعبدالله».اولين كسي كه با فراست به جهانيان فهماند كه بعد از كلام الهي، كلمات و سخنان اولياي خدا معجزه است و هيچ سخنوري، ياراي بيان يك جملهي آن را ندارد، مرحوم سيد رضي رحمه الله بود كه با جمع آوري نهجالبلاغه، حضرت علي عليهالسلام را به بشريت معرفي نمود، و پس از ايشان مرحوم والد با جمع آوري بلاغة الحسين عليهالسلام فصيحترين كلام بعد از علي عليهالسلام را به جهان شناساند. بلاغة الحسين عليهالسلام (كتاب حاضر) در بردارندهي خطبهها، نامهها، دعاها و كلمات قصار حضرت است كه از ميان سخنان آن امام بزرگوار، به شيوهي نهجالبلاغه (با نگرش خاص به فصاحت و بلاغت) جمع آوري گرديده است، و اين نخستين كتابي است كه حضرت را از اين زاويه معرفي مينمايد. مرحوم مؤلف، كه از مجتهدان بنام زمان خود بود، در جوار بارگاه ملكوتي و تربت خونين حضرت سيدالشهداء عليهالسلام متولد و نشو و نما كرده و در همان سرزمين پاك و مقدس از محضر مراجع و علماي بزرگ زمان استفاده كرده و به درجهي عالي اجتهاد رسيدند و علاوه بر كتاب حاضر، كتابهاي فقهي، اصولي، كلامي و حديثي مهمي به قلم معظم له به رشتهي تحرير درآمده است. و كتاب بلاغة الحسين چند بار به زبانهاي فارسي و اردو چاپ شده است، ولي چاپ حاضر ويژگي خاص و فوقالعاده دارد، زيرا متن اصلي آن توسط آقاي سيد محمد حسين اعتماد تحقيق و به دقت و حوصلهي فراوان تطبيق و مقابله شده است و هم چنين ترجمهاي نسبتا سليس و روان با حفظ مطابقت براي آن نگاشته شده است كه در اين زمينه فضلاي گرانقدر حوزهي علميه مترجم را ياري نمودهاند، از آنان تقدير و تشكر ميشود.در پايان از جناب آقاي شيخ عباس مداحي و جناب آقاي ميرزا مهدي (فرزند محمد حبيب الله) كه براي طبع و نشر كتاب زحمات فراواني كشيدهاند تقدير و تشكر ميشود و ان شاء الله جزا و اجر واقعي را از آن امام همام دريافت دارند.اللهم ارزقني شفاعة الحسين يوم الورود.سيد محمد حسين موسوي مشكوة (اعتماد)قم 5 ذي الحجة الحرام 1421
مقدمهي مؤلف
بسم الله الرحمن الرحيماحمد من جعل الحمد سببا لزيادة آلائه، و امانا من بلائه و نقماته، و وسيلة الي مرضاته. و الصلوة و السلام علي من بعث داعيا الي الحق، و شاهدا علي الخلق، افصح من نطق بالضاد، و من قرت به عيون العباد محمد و آله الطيبين، و خلفائه المعصومين، الهداة المهديين، ما اسفر صبح و دجي ظلام.اما بعد فهذا مما أزفه الي الامة، من درر الكلم، و غرر الحكم، من خطب الامام السبط الشهيد، حسين الابآء و العظمة، و كتبه الشريفة، و مواعظه الحسنة التي فيها الحجة البالغة، و البراهين اللائحة، و قد طفحت فيها علوم جمة، و فوائد غزيرة، خضعت له عليهالسلام فيها المعاني، و تناسقت له الالفاظ، و تجلت بين الق و عبق، فاذا اضاء الفلق فله منها مزيجه، و متي هبت الصبا ففيها من ذلك اريجه، و قد حق علي الخطبآء و الفصحآء ان يكون صلوات الله عليه لهم قدوة، و للبلغآء و الحكمآء ان تستمر لهم به اسوة، اذهو صلوات الله عليه ابن ابيه الذي جآء للخليقة بنهجالبلاغة و دلها علي مهيعها، فعرفته و شكرت و كيف لا و قد ربته يد الحكمة، و ارضعته لبان النبوة، و لذا قال النبي الاعظم صلي الله عليه و آله و سلم «حسين مني و أنا من حسين».و لقد اجاد محمد بن ابيطلحة الشافعي في هذا المقام، في كتابه المسمي بمطالب السؤول.اذ قال: «اعلم ان مولانا الحسين سلام الله عليه، كانت الفصاحة لديه خاضعة، و البلاغة لامره سامعة طائعة، و كيف لا يكون كذلك، و هو ابن افصح العرب و العجم، و سبط من أوتي جوامع الكلم، ثم ابوه الذي اذعنت له الحكم، و اطاعه السيف و القلم، و لا غرو ان يحذو الفتي حذو والده، و الولد بضعة من ابيه، صلي الله عليه و علي جده و ابيه و امه و اخيه، و قد تقدم من نثره في المقام الذي لا تتفوه فيه الافواه من الفرق، و لا تنطق الالسنة من الوجل و القلق، ما فيه حجة بالغة، علي انه في الوقت افصح من نطق. - الي آخره -».و بما ان ما يؤثر عنه عليه الصلوة و السلام، من تكلم الكلم، لم تكن مدونة بين دفتي موسوعة. و تلك الجمل الذهبية، غير مجتمعة في مجموعة واحدة، ليسهل التناول علي من يروم اقتنائها، و انما جائت، متفرقة في غضون كتب الحديث و السير، راقني ان انضدها في عقد منظوم مبوبا علي ابواب في الخطب و الكلام المبسوط، ثم الرسائل و غيرها من قصار كلماته يتضمن مواعظ و محاسن آداب، و قد كلفني ذلك متاعب و مصاعب، فاستسهلتها راجيا شفاعته، يوم الحشر و النشر.و انا العبد مصطفي المحسن الموسوي و بالله استعين و هو حسبي، و نعم الوكيل.بنام خداوند بخشنده مهربانستايش مخصوص خدايي است كه شكرش را باعث فزوني نعمتها و ايمني از عذاب و وسيلهاي براي خشنودي خود قرار داده.درود و سلام صبحگاهان و شامگاهان بر كسي كه مردم را به حق دعوت كرد و شاهدي بر خلق و فصيحترين عرب بود، كسي كه چشم بندگان به جمال نورانياش روشن ميشود؛ يعني محمد و خاندان پاك و جانشينان هادي و معصومش.اين مجموعه كه به امت اسلامي تقديم ميشود - حاوي گوهرهاي گرانبها، كلمات درربار، خطبهها، نامهها و مواعظ پيشواي شهيد، حضرت اباعبدالله الحسين عليهالسلام است، كه در اين خطبههاي باعظمت و نامههاي شريف و مواعظ حسنه؛ حجت بالغهي الهي و استدلالهاي روشن و دانش فراوان و فوايدي گرانبها نهفته است، كه در برابر اين دانش جوششان، معاني و الفاظ خضوع نمودهاند. و درخشندگي و بوي خوش آن ويژگي خاصي دارد كه با وزيدن نسيم صبحگاهي و باد صبا، مشام جهانيان از آن نشاطي ديگر به خود خواهند گرفت بر فصحا و سخنوران لازم است كه حضرت را اسوهي هميشگي خود قرار دهند؛ چرا كه حسين فرزند كسي است كه نهجالبلاغه را آفريده، و دستهاي حكمت نبوي او را تربيت نموده و از شير نبوت نوشيده است.از اين رو پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «حسين از من است و من از حسينم.»محمد بن ابيطلحه شافعي در كتاب مطالب السؤول؛ چه زيبا گفته است: «بدان كه در برابر مولاي ما حسين عليهالسلام فصاحت و بلاغت خاضع و خموشند و چرا چنين نباشد كه او فرزند فصيحترين عرب و عجم و فرزند پيامبري است كه در بيان كلمات و سخنان جامع، سرآمد روزگار است. او فرزند پدري است كه دانش و حكمت در برابر او خاضع و شمشير و قلم فرمانبردار اوست. و بدون شك جوانمرد پا جاي پاي پدر ميگذارد؛ زيرا فرزند، پارهي تن پدر است. صلوات و سلام الهي بر او و بر جد و پدر و مادر و برادرش [و فرزنداش] باد.مقداري از كلام حضرت را كه يادآور شدهايم؛ كه هيچ زبان و بياني قادر به ايراد آن نيست، چرا كه آن جملات را در ميدان جنگ و موقعيتي خطير بيان كرده است كه هيچ بيان و زباني در چنين شرايطي از ترس و نگراني قادر به تكلم نيست و اين دليلي بر عظمت فصاحت و بلاغت ايشان است، چرا كه او فصيحترين ناطق زمانه بود».از آن جا كه سخنان حضرت در كتابي مخصوص تدوين نيافته بود تا بتوان به راحتي به آن جملات طلايي دسترسي پيدا كرد، بلكه در شاخ و برگ كتابهاي مختلف پراكنده بود، به نظرم رسيد آنها را منظم و در ابواب خطبهها، نامهها و كلمات قصار مرتب نمايم. كه در اين راه سختيها و زحمات فراواني را متحمل شدم، ولي به اميد شفاعتش در روز حشر و نشر تمام اين سختيها بر من آسان گرديد.در پايان از خداوند ياري ميطلبم و بر او توكل ميكنم كه او بهترين وكيل است.مصطفي محسن الموسوي
الاهداء
(الي من انقذ البشرية من مخالب الضلال)(الي من استنار العالم بانوار نهضته المقدسة)(الي من احيي معالم الشريعة بعد الاندراس)(الي من داوي جروح الدين بدمه الاقدس)(اليك يا روح النبوة و مهجة الخلافة الكبري)(اهدي كتابي هذا ارجو به الشفاعة و الرضوان)الجامعمصطفي المحسن الموسوي(تقديم به)نجات دهندهي بشريت از چنگال گمراهي.نورافشان عالم به انوار نهضت مقدسش.زنده كنندهي شريعت محمدي پس از فرسودگي.شفابخش زخمهاي دين به خون مقدسش.تقديم به تو اي روح نبوت محمدي و خون ولايت عظماي علوي.و با اهداي كتابم، خشنودي و شفاعتش را اميدوارم.گردآورندهمصطفي محسن الموسوي