نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 134

وَ مَنْ أَحْسَنَ، أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَیْهِ، وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ.(1)

خیر دنیا و آخرت

خَیْرُ الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ

11 - إِنَّ رَجُلاً مِنْ أَهْلِ الْکُوفَهِ کَتَبَ إِلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِمَاالسَّلامُ: یا سَیِّدی أَخْبِرْنی بِخَیرِ الدُّنْیا وَالْآخِرَهِ. فَکَتَبَ عَلَیهِ السَّلامُ:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

أَمّا بَعْدُ فَإِنَّ مَنْ طَلَبَ رِضَا اللَّهِ بِسَخَطِ النَّاسِ کَفاهُ اللَّهُ أُمُورَ

و کسی که نیکی کند خداوند به او نیکی خواهد کرد و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.

11 - مردی از اهل کوفه نامه ای به حسین بن علی نوشت و پرسید: ای سرور من! مرا به خیر دنیا و آخرت آگاه گردان. امام علیه السلام در جواب او نوشت:

به نام خداوند بخشنده مهربان

کسی که رضایت خدا را با خشم مردم طلب کند (به دنبال رضایت خدا باشد اگر چه مردم از آن ناراضی باشند)، خداوند او را از مردم بی نیاز