نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 152

1- 149. بحارالانوار، ج 44، ص 189 و 190؛ مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 221؛ العوالم، ج 17، ص 62؛ مکارم الاخلاق، ص 130 بتفاوت یسیر .

فَلَا الْجُودُ یُفْنیها إِذا هِیَ أَقْبَلَتْ

وَلَا الْبُخْلُ یُبْقیها إِذا ما تَوَلَّتْ(1)

از مال خود بهره گیر

إِسْتَفِدْ مِنْ مالِکَ

3 - مالُکَ إِنْ لَمْ یَکُنْ لَکَ کُنْتَ لَهُ مُنْفِقاً فَلا تُنْفِقْهُ بَعْدَکَ فَیَکُونَ ذَخیْرَهً لِغَیْرِکَ وَ تَکُونَ أَنْتَ الْمُطالَبَ بِهِ، أَلْمَأْخُوذُ بِحِسابِهِ.

إِعْلَمْ أَنَّکَ لاتَبْقی لَهُ وَ لایَبْقی عَلَیْکَ، فَکُلْهُ قَبْلَ أَنْ یَأْکُلَکَ.(2)

نه وقتی دنیا رو می آورد بخشش آن را از بین می برد و نه وقتی پشت می کند بخل آن را نگه می دارد.

3 - اگر مال تو برای خودت صرف نشود آن را نابود کرده ای، پس آن را برای بعد از خود نگذار که سرمایه دیگری خواهد شد و تو در آخرت گرفتار محاسبه آن بوده و باید پاسخ گوی حساب آن باشی.

بدان که نه تو برای مال باقی می مانی و نه مال برای تو پایدار خواهد ماند. پس آن را بخور قبل از آن که تو را بخورد. (مال را در راه مصالح دنیا و آخرت خود صرف کن پیش از آن که تو را در خدمت خود درآورد.)