نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 176

1- 185. نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص 85، ح 20 .

2- 186. نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص 84.

اخلاق پادشاهان

أَخْلاقُ الْمُلُوکِ

25 - لا تَصِفَنَّ لِمَلِکٍ دَواءً، فَإِنَّهُ إِنْ نَفَعَهُ لَمْ یَحْمِدْکَ، وَإِنْ ضَرَّهُ إِتَّهَمَکَ.(1)

صِفاتُ الْمُعاوِیَهِ

25 - دارویی را برای پادشاهی (زمامداری) توصیف نکن، زیرا اگر به او سود بخشد از تو تشکر نمی کند و اگر به او زیان رساند تو را متهم می سازد.

ویژگی های معاویه

26 - إِذا بَلَغَ الْحُسَیْنَ عَلَیهِ السَّلامُ کَلامُ نافِعِ بْنِ جُبَیْرٍ فی مُعاوِیَهَ وَ قَوْلِهِ «إِنَّهَ کانَ یَسْکُتُهُ الْحِلْمُ وَ یَنْطِقُهُ الْعِلْمُ»، فَقالَ عَلَیهِ السَّلامُ:

بَلْ کانَ یَنْطِقُهُ الْبَطَرُ وَ یَسْکُتُهُ الْحَصَرُ.(2)

26 - وقتی سخن نافع بن جبیر درباره معاویه به امام حسین 7 رسید که گفته بود: «شکیبایی معاویه را به سکوت وا می داشت و علم او را به سخن می آورد» فرمود:

بلکه گردن کشی او را به سخن می آورد و تنگدلی او را به سکوت می کشانید.