نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 221

1- 219. بحارالانوار، ج 44، ص 326؛ مثیرالاحزان، ص 25؛ العوالم، ج 17، ص 175.

نامه ای به محمد حنفیه

کِتابٌ إِلی مُحَمَّدِ بْنِ حَنَفیَّهِ

11 - بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

هذا ما أَوْصی بِهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ أَبی طالِبٍ إِلی أَخیهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِإِبْنِ الْحَنَفیَّهِ.

إِنَّ الْحُسَیْنَ یَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاشَریکَ لَهُ، وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، جاءَ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ الْحَقِّ، وَ أَنَّ الْجَنَّهَ وَالنَّارَ حَقٌّ، وَ أَنَّ السَّاعَهَ آتیَهٌ لا رَیْبَ فیها، وَ أَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ.

وَ إِنّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لا بَطِراً وَ لا مُفْسِداً وَ لا ظالِماً، وَ إِنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلاحِ فی أُمَّهِ جَدّی صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ.

11 - به نام خداوند بخشنده مهربان

این وصیت حسین بن علی بن ابی طالب به برادرش محمد حنفیه است.

حسین گواهی می دهد که خدایی جز خدای یکتا نیست و شریکی ندارد و محمّد بنده و فرستاده اوست و دین حق را از سوی خداوند برای مردم آورد. و شهادت می دهد که بهشت و جهنم حق است و روز قیامت خواهد آمد و شکی در آن نمی باشد و خداوند همه انسان ها را از قبرها بر می انگیزد.

من از روی خودخواهی و یا سرپیچی در برابر حق و یا مفسده انگیزی و ستمگری از مدینه خارج نشدم بلکه هدف من از این خروج اصلاح امت جدّم صلی الله علیه وآله می باشد.