نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 222

أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهی عَنِ الْمُنْکَرِ، وَ أَسیرَ بِسیرَهِ جَدّی وَ أَبی عَلِیِّ بْنِ أَبی طالِبٍ عَلَیهِ السَّلامُ، فَمَنْ قَبِلَنی بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللَّهُ أَوْلی بِالْحَقٍّ، وَمَنْ رَدَّ عَلَیَّ هذا أَصْبِرُ حَتَّی یَقْضِیَ اللَّهُ بَیْنی وَبَیْنَ الْقَوْمِ بِالْحَقِّ وَ هُوَ خَیْرِ الْحاکِمینَ.

وَهذِهِ وَصیَّتی یا أَخی إِلَیْکَ وَ ما تَوْفیْقی إِلّا بِاللَّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیْهِ اُنیبُ.(1)

نامه ای به بنی هاشم

کِتابٌ إِلی بَنی هاشِمٍ

12 - بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ إِلی بَنی هاشِمٍ؛

می خواهم امربه معروف و نهی از منکر کنم و به سیره جدم و پدرم علی بن ابی طالب علیهما السلام عمل نمایم.

پس هر کس قبول حق کرده و با من همراهی کند خداوند با اوست و هر کس رد کند و راه مرا نپذیرد صبر می کنم تا خداوند میان من و آنها حکم نماید و او بهترینِ قضاوت کنندگان است.

این وصیت من به توست ای برادر و من توفیقی جز از سوی خدا ندارم بر او توکل می کنم و به سوی او باز می گردم.

12 - به نام خداوند بخشنده مهربان

از حسین بن علی به بنی هاشم؛