نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 240

1- 232. الارشاد، ج 2، ص 91؛ تاریخ الطبری، ج 4، ص 317؛ بحارالانوار، ج 44، ص 392 و 393؛ العوالم، ج 17، ص 243 .

2- 233. معالی السبطین، ج 1، ص 361؛ ناسخ التواریخ، ج 2، ص 287؛ ینابیع المودّه، ج 3، ص 72 بتفاوت یسیر.

اتمام حجت بر مردم کوفه

إِتْمامُ الْحُجَّهِ عَلَی الْکُوفیّینَ

25 - دَعَا الْحُسَیْنُ عَلَیهِ السَّلامُ بِراحِلَتِهِ فَرَکِبَها وَنادی بِأَعْلا صَوْتِهِ بِکَرْبَلا:

یا أَهْلَ الْعِراقِ! أَیُّها النَّاسُ! إِسْمَعُوا قَوْلی وَلا تُعَجِّلُوا حَتَّی أَعِظَکُمْ بِما یَحِقُّ لَکُمْ عَلَیَّ وَحَتَّی أَعْذِرَ عَلَیْکُمْ؛ فَإِنْ أَعْطَیْتُمُونی النَّصْفَ کُنْتُمْ بِذلِکَ أَسْعَدَ وَ إِنْ لَمْ تُعْطُونِی النَّصْفَ مِنْ أَنْفُسِکُمْ «فَاجْمَعُوا رَأْیَکُمْ وَشُرَکائِکُمْ، ثُمَّ لایَکُنْ أَمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّهً ثُمَّ اقْضُوا إِلَیَّ وَ لا تَنْظُرُونِ» «إِنَّ وَلِیِّیَ اللَّهُ الَّذی نَزَّلَ الْکِتابَ وَ هُوَ یَتَوَلّی الصَّالِحینَ»

ثُمَّ حَمِدَ اللَّهَ وَأَثْنی عَلَیهِ وَ ذَکَرَ اللَّهَ بِما هُوَ أَهْلُهُ وَصَلّی

25 - امام حسین علیه السلام اسب خود را طلب کرد و سوار بر آن شد و با صوت بلند در کربلا فرمود:

ای اهل عراق! ای مردم! سخن مرا بشنوید و در جنگ با من شتاب نکنید تا شما را به آنچه وظیفه خود می دانم نصیحت کنم و دلایل خود را از حرکت به سوی شما بیان نمایم. پس اگر با من به انصاف رفتار کردید به سعادت رسیده اید. و اگر نظر منصفانه ای نسبت به من نداشتید. «نظر خود و شرکایتان را یکی کنید تا کار بر شما پوشیده نباشد آن گاه به نظر خود عمل کنید و مهلتم ندهید» «یاور من کسی است که قرآن را نازل کرد و او یاور نیکوکاران است.»

آن گاه حمد و ثنای خداوند گفت و آن گونه که سزاوار است او