نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 244

فَقالَ لَهُمُ الْحُسَیْنُ عَلَیهِ السَّلامُ:

لا وَ اللَّهِ، لا أُعْطیکُمْ بِیَدی إِعْطاءَ الذَّلیلِ، وَ لا أَقِرُّ لَکُمْ إِقْرارَ الْعَبیدِ.

ثُمَّ نادی

یا عِبادَ اللَّهِ! «إِنّی عُذْتُ بِرَبّی وَ رَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ»(1) وَ «أَعُوذُ بِرَبّی وَ رَبِّکُمْ مِنْ کُلِّ مُتَکَبِّرٍ لایُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسابِ».(2)و(3)

سخنرانی در محاصره دشمنان

أَلْخُطْبَهُ فی حَلْقَهِ الْأَعْداءِ

26 - إِذا أَحاطَ الْأَعْداءُ بِالْحُسَیْنِ عَلَیهِ السَّلامُ مِنْ کُلِّ جانِبٍ

رفتار نمی کنند. امام علیه السلام در جواب او فرمود:

نه به خدا قسم، من هرگز دست ذلت به شما نمی دهم و چون بردگان برای شما اقرار نمی کنم.

آن گاه با صدای بلند فرمود:

ای بندگان خدا! «من به پروردگار خود و شما پناه می برم از این که مرا سنگسار کنید» و «از هر متکبری که به روز قیامت ایمان ندارد به پروردگار خود پناه می برم.»

26 - وقتی دشمنان، امام حسین علیه السلام را از هر سو احاطه کردند