نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 256

وَ اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ عَلَی الْمَجُوسِ حینَ عَبَدُوا النَّارَ مِنْ دُونِ اللَّهِ، وَ اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ عَلی قَوْمٍ قَتَلُوا نَبیَّهُمْ، وَ اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ عَلی هذِهِ الْعِصابَهِ الَّذینَ یُریدُونَ قَتْلی إِبْنِ نَبِیِّهِمْ.(1)

سخنرانی در جمع عمربن سعد و یارانش

أَلْخُطْبَهُ لِعُمَرَبْنِ سَعْدٍ وَأَنْصارِهِ

28 - تَقَدَّمَ الْحُسَیْنُ عَلَیهِ السَّلامُ حَتَّی وَقَفَ بِإِزاءِ الْقَوْمِ، فَجَعَلَ یَنْظُرُ إِلی صُفُوفِهِمْ کَأَنَّهُمُ السَّیْلُ، وَ نَظَرَ إِلی إِبْنِ سَعْدٍ واقِفاً فی صَنادیدِ الْکُوفَهِ فَقالَ علیه السلام:

و آن هنگام غضب خدا بر مجوس شدّت یافت که به جای خدا آتش را پرستیدند و خشم خدا بر قومی شدّت گرفت که پیامبرشان را کشتند. و خشم خدا بر این گروه شدّت یافت که می خواهند مرا که فرزند پیامبرشان هستم به قتل رسانند.

28 - امام حسین علیه السلام به سوی دشمنان پیش آمد تا در برابر آنها ایستاد. آن گاه صف های سیل آسای آنها را مشاهده کرد و نظری به عمربن سعد که در میان پهلوانان کوفه ایستاده بود انداخت و فرمود: