نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 30

1- 30. بحارالانوار، ج 36، ص 384؛ کفایه الاثر، ص 231.

قالَ: بَلی حَدِّثْنی یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنّی أَحْتَمِلُهُ. فَحَدَّثَهُ بِحَدِیثٍ، فَما فَرَغَ الْحُسَیْنُ عَلَیهِ السَّلامُ مِنْ حَدِیثِهِ حَتَّی إِبْیَضَّ رَأْسُ الرَّجُلِ وَ لِحْیَتُهُ وَ أَنْسَی الْحَدیْثَ، فَقالَ عَلَیهِ السَّلامُ:

أَدْرَکَتْهُ رَحْمَهُ اللَّهِ حَیْثُ أَنْسَی الْحَدیثَ.(1)

او در جواب گفت: ای پسر رسول خدا! شما بگویید من هم تحمل می کنم. امام علیه السلام سخنی درباره فضایل اهل بیت علیهم السلام به او فرمود و هنوز به آخر سخن خود نرسیده بود که (از سنگینی معارفی که شنیده بود) موهای سر و صورتش سفید شد و حدیث را فراموش کرد. امام علیه السلام فرمود:

رحمت الهی او را فرا گرفت که حدیث را فراموش کرد (وگرنه مانند همّام که از شنیدن سخنان امیرالمؤمنین علیه السلام (خطبه همام) جان سپرد، جان خود را از دست می داد.)

آموزش اهل بیت علیهم السلام به فرشته ها

تَعْلیمُهُمْ علیهم السلام لِلْملائِکَهِ

5 - حبیب بن مظاهر از حسین بن علی بن ابی طالب علیهما السلام