نهج الکرامه (گفته ها و نوشته های امام حسین علیه السلام) صفحه 43

نِیَّتَهُ، وَ التَّقْوی سیرَتَهُ.(1)

سرچشمه دوستی و دشمنی با ما

مَنْشَأُ الْوِلایَهِ وَالْعَداوَهِ فینا

18 - مَنْ والانا فَلِجَدّی والی وَمَنْ عادانا فَلِجَدّی عادی (2)

18 - کسی که با ما دوستی کند به خاطر جدم دوستی کرده است و کسی که با ما دشمنی ورزد به خاطر جدّم دشمنی ورزیده است.

آثار دوستی صادقانه به ما

آثارُ الْمَحَبَّهِ الصَّادِقَهِ فینا

19 - مَنْ أَحَبَّنا لَمْ یُحِبُّنا لِقَرابَهٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُ وَ لا لِمَعْرُوفٍ أَسْدَیْناهُ إِلَیْهِ، إِنَّما أَحَبَّنا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ، جاءَ مَعَنا یَوْمَ الْقِیامَهِ کَهاتَیْنِ [وَ قَرَنَ بَیْنَ سَبَّابَتَیْهِ(3)]

و روش او بر پایه تقواست از حق دور نخواهد بود.

19 - کسی که ما را دوست داشته باشد و دوستی او به خاطر خویشاوندی و کار خوبی که برای او انجام داده ایم نباشد، ما را به خاطر خدا و رسولش دوست داشته است و در روز قیامت همانند این دو انگشت با ما وارد قیامت خواهد شد (و دو انگشت سبابه اش را کنار هم قرار داد.)