بشر، قبل از این در زبانش «بلی» داشت، چه شد، در تاسوعا بلاآفرین برای امام مؤمنین گردید.
«فَاذْکُروا ءالآءَ اللّهِ لَعَلَّکُم تُفلِحُونَ»(1)
را نگاه کنید؛ «نِعَم» چیست؟ «آلاء» کدام است؟
کدام نعمت بالاتر از آن چراغی است که خداوند متعال «لَقَد مَنَّ اللَّهُ عَلَی المُؤمِنِینَ إذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولاً... »(2) را برای آن بکار برده است؟
نعمتِ «مصباح الهدی و سفینه النجاه» را خداوند اوّل بار به رُخ ملائکه کشید.
«...إنِّی اَعلَمُ مَالا تَعْلَمُونَ»(3) این روز را می فرمود، روز تاسوعا و عاشورا، که اوج عبودیّت و نهایت بندگی انسان، فوق فوق و خیلی بالاتر از بندگی و تسبیح ملائکه، جلوه گر شده است.
1- اعراف: 69 .
2- آل عمران: 164.
3- بقره: 30 .