- ديباچه 1
- فراگيري سوره توحيد 1
- اشاره 1
- عشق به قرآن در دوران كودكي 1
- پرسش تأويل برخي آيات از رسول خدا 1
- اشاره 2
- شفا يافتن به بركت سوره حمد 2
- عشق به آيات قرآن 2
- منظور از (ان السمع و البصر و الفؤاد) چيست؟ 2
- عشق به تلاوت قرآن كريم 2
- قرائت قرآن در بيابان سوزان 3
- خطبه شب عاشورا 3
- مهلت خواستن امام در عصر عاشورا 3
- در چادرهاي حسيني چه گذشت؟ 3
- تشويق معلم قرآن 3
- آزادي در برابر يك شاخه گل 4
- قرآن در سيره امام حسين 4
- اشاره 4
- گذشت به خاطر شنيدن آيه عفو 4
- امام حسين در كنار سفره بينوايان 4
- اشاره 5
- مراد از «ناس» ما اهل بيت هستيم 5
- اخلاق كريمانه در پرتو قرآن 5
- استدلال بر مقام والاي اهل بيت 5
- اين آيه درباره ما نازل شده است 5
- تطبيق برخي آيات بر اميرمؤمنان 6
- پاورقي 6
- پاسخ با استناد به آيات 6
اشاره
امام عليه‌السلام به خاطر علاقه شديدي كه به قرآن داشت، به معلمان قرآن بسيار ابراز علاقه مي‌كرد و در موردي، يك معلم قرآن را آن قدر تشويق كرد كه مورد اعتراض ديگران قرار گرفت.ابن شهرآشوب روايت مي‌كند كه عبدالرحمن سلمي به يكي از فرزندان امام حسين عليه‌السلام سوره حمد را آموزش داد. وقتي فرزند امام آن را در نزد پدر خواند، امام حسين عليه‌السلام به آن آموزگار هزار دينار و لباس عطا كرد و دهان او را پر از جواهرات كردبه حضرت اعتراض كردند كه آموزش يك سوره اين همه عطا و تشويق لازم نداشت!امام در پاسخ فرمود: اين عطا و بخشش چگونه مي‌تواند با تعليمي كه او مي‌دهد، برابري كند!؟ [12] .
قرآن در سيره امام حسين
اشاره
زندگي امام حسين عليه‌السلام بزرگ‌ترين و بهترين نشانه تجلّي آيات قرآن كريم است؛ چرا كه قرآن همراه آنها و آنان همراه با قرآن بودند و هرگز جدايي بين قرآن و عترت، قابل تصوّر نيست. اين حقيقت زماني كه به نشانه‌هاي آن توجه كنيم، جايگاه خود را مي‌يابد:
امام حسين در كنار سفره بينوايان
عياشي در تفسير خود از مسعده روايت كرده كه روزي امام حسين عليه‌السلام از كنار فقرا و تهيدستان مي‌گذشت. آنان كه سفره خود را پهن كرده و تكه‌هاي نان خشك را در آن قرار داده بودند، از امام خواستند تا با آنان هم غذا شود.حضرت به درخواست آنها پاسخ مثبت داده و در كنار آنها نشست و با آنان هم غذا شد و اين آيه را تلاوت فرمود: «انّ اللّه لايحبّ المستكبرين»؛ [13] خداوند مستكبران را دوست نمي‌دارد.سپس فرمود: من دعوت شما را پذيرفتم؛ حال، شما نيز به دعوت من پاسخ گوييد. عرض كردند: آري، اي فرزند رسول خدا! چنين مي‌كنيم. پس همراه امام حسين عليه‌السلام به سوي منزلش روانه شدند. حضرت به كنيز خود فرمود: هرچه در منزل كنار گذاشته‌اي، براي ما بياور. [14] .
آزادي در برابر يك شاخه گل
علامه مجلسي از اربلي، از انس نقل مي‌كند: نزد امام حسين عليه‌السلام بودم كه يكي از كنيزان آن حضرت در حالي كه شاخه گلي در دستش بود، وارد شد و آن را به امام تقديم كرد. امام فرمود: تو در راه خدا آزاد هستي. عرض كردم: او را در برابر يك شاخه گل بي‌ارزش و كم بها آزاد مي‌كني؟! حضرت فرمود: خداوند ما را چنين تربيت كرده است كه مي‌فرمايد: «و اذا حيّيتم بتحيّة فحيّوا بأحسن منها او ردّوها» [15] و آزادگي او بهتر است از آنچه كه او آورده بود. [16] .