چکیده
قیام امام حسین (ع) خط بطلانی بر عقیده جدایی دین از سیاست است. امام درس مقاومت در مقابل ظلم و ستم و حکومت جابران را آموختند. حرف امام، در همیشه تاریخ، حرف روز است.ائمه ما در صدر اسلام برای حفظ دین نیاز به سازماندهی امت اندک خود داشتند و عزاداری بهترین وسیله در این راه به شمار می آمد. گریه در عزاداریها مبارزه ای سیاسی روانی و انسانی است که ظلم را منهدم و مظلوم را تقویت می کند. نتایج حاصل از عزاداریها، سازندگی فرد و جامعه است. ساختن جوانان و مادران شجاع و با ایمان، سازماندهی امت مسلمان و بالاخره زایش روزهای تاریخی اسلام.تاریخ شروع عزاداریها به زمان معزالدوله دیلمی می رسد. او پس از تسلط بر بغداد و خلیفه عباسی در سال 352 ه. ق دستور بر پایی عزاداری برای سیدالشهدا را داد و دولت صفویه با رسمی کردن مذهب شیعه در گسترش این مراسم نقش مؤثری داشت. اقدامات رضا خان در قبل و بعد از رسیدن به قدرت و واکنش حکومت محمد رضا پهلوی در مقابل عزاداریها بیانگر این مطلب است و بالاخره پیروزی انقلاب، مدیون همین عزاداریهاست.ادبیات فارسی از طریق مقتل نویسی، مرثیه سرایی و تعزیه گردانی در پربارتر کردن این مراسم، خدمات شایانی انجام داده است.عزاداری، میتینگ و فریادی برای احیای مکتب سیدالشهدا (ع) - امام خمینی «ره».یاران عزای کیست که دلها پر از غم است جن و ملک به ماتم او دیده پر غم استنه گنبد سپهر ازین ماجرا خم است باز این چه شورش است که بر خلق عالم استباز این چه
نوحه و چه عزا و چه ماتم است
مقدمه
قیام امام حسین (ع) دارای ابعاد مذهبی، سیاسی، اجتماعی، و در حقیقت، عمل امام حسین (ع) خط بطلانی بر عقیده جدایی دین از سیاست است.اگر امام حسین (ع) فقط به بقای نام دین می اندیشید و برپایی و گسترش صحیح آن را جدا از چگونگی اندیشه سیاسی حکومتگران می دید، هیچگاه به نبرد نابرابر در مقابل دشمن اقدام نمی کرد. نبرد با دشمنی که تمام هستی و عزیزان او را نشانه گرفته بود و امام مطمئن بودند که تیر دشمن به هدف اصابت خواهد کرد. اندیشه و هدف امام از چنین جنگی جز با فلسفه وابستگی متقابل دین و سیاست توجیه پذیر نیست. در حقیقت، راه امام حسین (ع) تداوم راه جدش، پیامبر (ص) و پدرش، امام علی (ع) است. آنان نیز برای برپایی حق و استمرار آن، راهی جز سرنگونی حکام ظالم و سدجو نمی دیدند و همینگونه عمل کرد که آنان عمل کردند. پس از عاشورا نیز عمل و نیات امام، راهگشای طالبان حق و اسوه مقاومت در مقابل ظلم حاکمان متکی به زور و زر گردید.حضرت سیدالشهدا به همه آموخت که در مقابل ظلم، در مقابل حکومت جابران چه باید کرد، چون یزید اسلام را دگرگون و تحریف کرد، سیدالشهدا برای نجات اسلام به پاخاست. حرف امام، در همیشه تاریخ، حرف روز است.
ابعاد سیاسی عزاداری
ائمه ما در صدر اسلام با برقراری این مراسم خواسته اند مبارزه با ظلم را زنده نگاه دارند و اجتماع مسلمانان را تحت پرچم الهی و تفکر توحیدی گرد آورند و حفظنمایند.در آن روزها حاکمان اموی و عباسی بر مسند قدرت بودند و امتی اندک پیرو ائمه. ائمه برای رویارویی با چنین قدرتهای ستمگر،
باید امت اندک را سازماندهی می کردند و بهترین وسیله برای جمع آوری امت و رساندن پیامها و تبلیغ، همین عزاداریها بود. امت شیعه نیز هر ساله با برپایی این مراسم، حضور خود را در صحنه های سیاسی، مذهبی اعلام داشته اند و می دارند. در همه حال، شعار امت مسلمان، فداکاری در میدان و تبلیغ در خارج میدان است.حرکت دسته های عزاداری، در حقیقت، راهپیمایی با محتوای سیاسی است و نوحه خوانیها و سینه زنیها رمز پیروزی ماست. مجالس عزا، عامل هماهنگی میان امت مسلمان در برابر دشمنان است. نمود ارزشگذاری دیگر مراسم عاشورا، گریه است. گریه در عزاداریها موجب برانگیختن ترس در ظالم است. این گریه ها، گریه بر مظلوم است، فریاد در مقابل ظالم است. گریه در این مجالس، مبارزه ای سیاسی، روانی و انسانی است. گریه بر شهید حفظ نهضت شیعه است. این گریه ها ملت را به مکتب اسلام و انهدام ظلم و تقویت مظلوم نزدیکتر می کند.«ما ملت گریه سیاسی هستیم ما ملتی هستیم که با همین اشکها سیل جریان می دهیم و خرد می کنیم، سدهایی را که در مقابل اسلام ایستاده است.» [1] امام خمینی «ره».