آیات ولایت در قرآن صفحه 116

خداوند دورتر می‌شود. در آیه 13 سوره حجرات می‌خوانیم:

یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ انْثی وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ اتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبِیرٌ

ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید (اینها ملاک امتیاز نیست)؛ گرامی‌ترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است!

تقوایی که در آیه 63 سوره مریم جواز ورود به بهشت شمرده شده است:

تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتی نُورِثُ مِنْ عِبادِنا مَنْ کانَ تَقِیّا

این همان بهشتی است که به بندگان پرهیزگار خود، به ارث می‌دهیم.

تقوا، که از دیدگاه اسلام این قدر ارزش دارد، به معنای آن حالت خدا ترسی درونی است که انسان را در مقابل گناه کنترل می‌کند و نیازی به کنترل کننده خارجی ندارد.

دومین دستوری که خداوند در این آیه به مؤمنان می‌کند این که: همراه صادقین (راستگویان) باشید.

صادقین کیانند؟

صادقین کیانند؟

سؤال: آیا منظور از «صادقین» در این آیه شریفه، که مسلمانان موظّف به پیروی از آنها شده‌اند، افراد خاصّی هستند و یا منظور معنای لغوی آن و همراهی کردن با هر انسان راستگویی است؟

پاسخ: ما معتقدیم که منظور از «صادقین» در این آیه شریفه هر انسان راستگویی نیست، بلکه افراد خاصّی منظور می‌باشد. دو قرینه و شاهد و دلیل بر این ادّعا وجود دارد:

1- نخست این که اگر «صادقین» به معنای عام باشد و افراد خاصّی مدّ نظر نباشد، باید می‌فرمود: «کونوا من الصّادقین» نه «مع الصّادقین» چون همه باید از راستگویان باشند، نه این که صرفاً همراه آنان باشند؛ بنابراین، از آنجا که