آیات ولایت در قرآن صفحه 124

بنابراین، نشانه‌های ایمان در سراسر زندگی علی علیه السلام نمایان است. نتیجه این که، با استفاده از آیات دیگر قرآن و به کمک تاریخ نیز مشخّص شد که منظور از «صادقین» علیّ بن أبی طالب علیه السلام است.

صادقین در روایات‌

صادقین در روایات

اگر تنها به روایت ارزشمند ثقلین توجّه کنیم و آن روایت زیبا، که بسان نور افکنی قوی و پرنور طول تاریخ را روشنی بخشیده، را در کنار آیه شریفه بنهیم، مصداق «صادقین» روشن می‌شود. صادقین همان کسانی هستند که در روایت ثقلین به عنوان افراد معصومی معرّفی شده‌اند که تمسّک به آنان مانع گمراهی است. آری، با توجّه به این روایت، اهل البیت و ائمّه معصومین «صادقین» هستند. علاوه بر روایت فوق، روایات متعدّد دیگری وجود دارد که در خصوص آیه شریفه وارد شده است. به نمونه‌هایی از این روایات توجّه کنید:

1- پنج نفر از مشاهیر و بزرگان اهل سنّت، که نام آنها ذیلًا می‌آید، در این زمینه روایتی نقل کرده‌اند: سیوطی «1»، خوارزمی «2»، علّامه ثعلبی «3»، علّامه گنجی «4»، و حاکم حسکانی «5»، همگی از صحابی معروف پیامبر صلی الله علیه و آله، ابن عبّاس، یا جابر بن عبد الله انصاری، نقل کرده‌اند که:

کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ، أَیْ کُونُوا مَعَ عَلِیِّ بْنَ ابی طالِبٍ منظور از صادقین علیّ بن أبی طالب است.

برخی به جای عبارت فوق، عبارت «هو علیّ بن أبی طالب» یا «نزلت فی علیّ بن أبی طالب» «6» را به کار برده‌اند که همه به یک معنی است.