آیات ولایت در قرآن صفحه 381

سر عناد و لجاج آئین حق را نپذیرفته‌اند، جاودان در جهنّم هستند، مؤمنان دارای احساس مسئولیّت و عمل صالح نیز جاودان در بهشت هستند.

«رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ»- این جمله اشاره به پاداش معنوی مؤمنان دارد؛ پاداش معنوی آنان این است که خداوند آن قدر به آنها نعمت می‌دهد که آنها خشنود و راضی می‌شوند و از سوی دیگر، لطف خداوند در مورد آنها بقدری زیاد است که او نیز از آنها خشنود است.

وه که چه مقامی! آیا بالاتر از این، نعمتی یافت می‌شود!

نتیجه این که، در آیات سه‌گانه فوق، هم ویژگیهای «شرّ البریّة» و مجازات و عقوبت آنان در سرای آخرت بیان شد، وهم صفات و ویژگیهای «خیر البریّة» و اجر و پاداش آنها در جهان آخرت ذکر شد.

خیر البریّه در روایات‌

خیر البریّه در روایات

سؤال: آیا آیه شریفه عام است، یا خاص؟

به تعبیر دیگر، آیا «خیر البریّه» شامل تمام مؤمنان صالح العمل می‌شود، یا گروه خاصّی را در بر می‌گیرد؟

پاسخ: جواب این پرسش را باید در روایاتی که در شأن نزول آیات فوق از معصومین علیهم السلام صادر شده جستجو کرد؛ به این روایات توجّه کنید:

طبق روایات فراوانی که در کتابهای شیعه و اهل سنّت وجود دارد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، علی و شیعیانش را خیر البریّه معرّفی کرده است.

این روایات در کتب مختلفی آمده است، از جمله:

1. «شواهد التّنزیل» نوشته حاکم حسکانی «1»

2. «الصّواعق المحرقة» تألیف ابن حجر هیثمی «2»