آیات ولایت در قرآن صفحه 65

بنابراین، اجماع و اتّفاق همه علماء مسلمان بر این است که بجز علی هیچ کسی مصداق آیه شریفه نیست. از سوی دیگر، برای جمله «و الذین آمنوا ...» لااقل یک مصداق وجود داشته است، پس حتماً آن نفر، جز علی بن أبی طالب علیه السلام نبوده است.

نتیجه کل مباحث گذشته، منهای روایات و احادیث و نظریّات مفسران، سه مطلب شد:

1- این که، «انّما» کلمه حصر است و ولایت را در سه طایفه منحصر می‌کند.

2- این که ولایت در این آیه شریفه، همانند اکثر موارد استعمال آن در قرآن، به معنای سرپرستی و صاحب اختیار بودن است.

3- این که مصداقِ «الذین آمنوا ...» بدون شک وجود مقدّس علی بن أبی طالب علیه السلام است.

راه دوم: تفسیر آیه با توجّه به احادیث‌

اشاره

راه دوم: تفسیر آیه با توجّه به احادیث

مرحوم محدّث بحرانی در غایة المرام 24 حدیث از منابع اهل سنّت و 19 روایت از منابع و مصادر شیعه نقل کرده است، که مجموعاً 43 حدیث می‌شود.

بنابراین، روایاتی که پیرامون این آیه وارد شده متواتر است «1».

علاوه بر این، علّامه امینی در کتاب بی‌نظیرش، الغدیر، از بیست منبع معروف اهل سنّت روایاتی پیرامون آیه شریفه محلّ بحث نقل می‌کند؛ منابع معروفی چون تفسیر طبری، تفسیر اسباب النّزول، تفسیر فخر رازی، تذکره سبط ابن جوزی و الصّواعق ابن حجر و نور الابصار شبلنجی و تفسیر ابن کثیر و مانند آن که از اعتبار خاصّی در نزد اهل سنّت برخوردار است. راویان این احادیث ده نفر از صحابه معروف، به شرح زیر، می‌باشند:

1. ابن عبّاس 2. عمّار یاسر 3. جابر بن عبد الله الانصاری 4. ابو ذر غفاری که مشروح‌ترین و متقن‌ترین روایت را در این زمینه نقل کرده است 5. انس بن مالک