فلسفه اشک صفحه 22

گریه نیاز

گریه و اشک نیاز، گریه کودکانه است. کودکان برای رفع نیاز خود گریه می کنند. تنها راهی که یک کودک شیرخوار می تواند برای ابراز خواست، خشم، ترس و دردش از آن استفاده کند، گریه است. شاید اولین صدایی که یک انسان از خود تولید می کند، گریه باشد. البته گاهی گریه طفل بیش از حد و اندازه است که ممکن است ناشی از بیماری یا مشکلات روحی و کج خُلقی او باشد. که گاه خواب را بر والدینش حرام می کند.

شوریده شیرازی می گوید:

از گریه او شب همه شب، دوش نخفتم

پیدا است که شوریده، شوریده تری زاده گریه نیاز تنها به کودکان اختصاص ندارد و همه نیازمندان را نیز دربر می گیرد. اشک های نیاز از گونه های هر انسانی جاری شده است. پس ای انسان! به یاد داشته باش که از روی نیاز بسیار گریه کرده ای و همیشه نیازمند هستی و خواهی بود. نیازهای کودکان، نیازهای مادی است؛ اما در کنار نیازهای کودکانه، نیازهای روحی و روانی هم وجود دارد که برای بیان آن از اشک استفاده می شود.

بسیار اتفاق افتاده است که انسان گرفتار و نیازمند برای بیان نیاز خود گریه کرده است و این گریه ها هم بسیار کارساز است. یک قطره اشک انسان دلشکسته، دل های سنگی را خُرد و بهاری می کند. انسان وقتی گرفتار می شود، می گرید و این گریه بغض آلود حتی دشمن انسان را هم به رحم می آورد.

گریه انسان نیازمند، گریه مستمندانه است. در هر جایی که انسان

گرفتار شود، می تواند بگرید و خداست که این حس درونی و درک عقلی را به کودک عطا کرده است و کودک پس از بزرگ شدن، نیز این حس درونی را در هر کجا که نیاز باشد، به یاد آورده و به کار می گیرد. انسان گناه کار در برابر خداوند بیش از هر جای دیگری نیازمند گریه