حج در قرآن صفحه 29

و «بلدٌ آمن»؛ شهری که در آن ایمن باشند.

«آمناً» صفت برایِ «بَلَد» است، پس تنها اهل شهر و مردم بلد را در برنمی‌گیرد، بلکه نبات و حیوان هم از خطر قطع و صید در امان هستند و این است که قطع درختان و صید جانوران بر مُحرمان روا نیست.

وراثت خانه، باید با فضیلت و تقوا همراه باشد

نکته جالب این که: به قول سیّد قطب (1) از این آیه می‌فهمیم که وراثت خانه باید با فضیلت و نیکوکاری همراه باشد؛ زیرا ابراهیم، پس از درخواست ربّ اجْعَل هذا بلداً آمِناً ... دعای دیگری و درخواست دوّمی از خدا دارد که می‌گوید:

«به اهل این خانه و مردم این سرزمین؛ مردمی که مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ باشد و به خدا و روز واپسین ایمان داشته باشد، از ثمرات و بهره‌ها روزی عنایت کن»؛ یعنی به آنان که اهل فضیلت هستند. و نتیجه آن که ابراهیم علیه السلام وراثتِ همراه با فضیلت را درخواست کرده است.

و به قول سیّد قطب: «... مرّة اخری یؤکّد معنی الوراثة للفضل و الخیر ...» را با بخشی از آیه ... وَ مَنْ کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِیلًا ... تأیید کرده و در واقع این نعمت را ویژه اهل فضیلت دانسته و گروهی را کنار گذاشته است، گو این‌که به علت کمال لطف خدایی، به غیر مؤمنان هم که مشمولِ دعای ابراهیم نبودند، این برکات شامل شده و می‌شود، منتهی کافر هم از بهره اندک که همان بهره حیوانی باشد، استفاده خواهد کرد و بهره‌اش ثمرات محدود و