حج در قرآن صفحه 60

اینک برخی از آیات را، که بیشتر به حجّ ارتباط دارد، مورد بحث قرار می‌دهیم:

وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَکُمْ حَتَّی یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ .... (1)

«حج و عمره را برای خدا به پایان برسانید (وقتی که برای حجّ یا عمره احرام بستید باید حج و عمره را به وجه کامل و با تمام شرایط برای خدا تمام کنید) و اگر بازماندید (موانعی مثل ترس از دشمن یا بیماری، اجازه نداد که پس از محرم شدن وارد مکّه شوید) هرچه ممکن باشد و آن‌چه، از قربانی فراهم شود (ذبح کنید و از احرام، خارج شوید) و مویِ سر نسترید تا قربانی به محلّش برسد (و در قربانگاه ذبح شود).»

از بخش نخست این آیه، چنین استنباط می‌شود که در به‌جا آوردن اعمال و مراسم حجّ و عمره، جز تقرّب به خدا، نباید انگیزه دیگری در کار باشد. تمام این مراسم باید به خاطر خدا انجام گیرد، نه برای تظاهر و ریا. (2)

کلمه «للَّهِ» در آیه، دارای اهمیت ویژه و از جنبه بلاغی مهمّ است‌

کلمه «للَّه» در این آیه، حایز اهمیّت است، انجام حجّ باید خالصاً مخلصاً لِوَجْهِ اللَّه باشد؛ عرب پیش از اسلام، مطابق عُرف و عادت خود،