حج در قرآن صفحه 62

مجید حجّتی برای وجوب عمره (آن طور که برای وجوب حجّ هست) (1) وجود ندارد، بلکه امر برای اتمامِ عمره هست به صورتِ «وَاتمّوا ...» که در آیه مزبور اتمامِ عُمره، دستور داده شده و نه شروع و آغاز عمره. (2)

شیخ طبرسی نوشته است: به عقیده برخی «والعمرة واجبةٌ کوجوب الحجّ» و به اعتقاد برخی دیگر: «انّها مَشنونةٌ» و از قول اینان که به استحبابِ عمره عقیده دارند، استدلال کرده است که عمره واجب نیست؛ «لأنّ اللَّهَ تَعالی امَرَ بِاتْمامِ الحَجّ و العُمرة، وَ وُجُوب الإتمام لا یَدُلُّ عَلی أنَّه واجبٌ ...»

شیخ طوسی عقیده دارد عمره نیز واجب است؛ زیرا از قول امام علی علیه السلام نقل کرده است که فعل وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ ... به معنای «أقیموها» می‌باشد. (3)

یعنی: حج و عمره تا آخر آنچه دارند، به پا دارید.

شأن نزول آیه‌

این آیه در سال ششم هجرت، زمانی که مشرکان در حدیبیّه، (4) پیامبر اکرم را از مکه باز داشتند، نازل شد. البته نه این که پیامبر اکرم را حَبس کنند، بلکه او را از رفتن به خانه کعبه بازداشته بودند. در آیه 25 سوره فتح

1- 1. آیه 97 آل عمران ... وَللَّهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنْ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ سَبِیلًا ...
2- 2. احکام القرآن، ج 1، ص 119.
3- 3. برای آگاهی بیشتر رجوع شود به تفسیر التبیان، ج 2، صص، 154 و 155.
4- 4. مکانی است در دو فرسنگی مکه و غزوه حُدیبیّه رسول صلی الله علیه و آله در آنجا روی داده است.