مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 198

شدند، امّا جماعتی دیگر هم داشتند آن موقع که می دیدند که یزید با چوب خیزران بر لب و دندان مقدس ابا عبداللّه علیه السلاممی زند و شعر می خواند.(1)

روضه حاج شیخ جعفر شوشتری - مصیبت بریدن سرهای شهدا

اشاره

عصر عاشورا یا صبح روز یازدهم بود که حدود صد نفر از سپاه کوفه همه با خنجرهای کشیده وارد قتلگاه شدند سراغ جسدهای مطهر شهدا رفتند، شهدایی را که سیدالشهداء همه را در یکی دو خیمه جا داده بود و به خیمه دارالحرب معروف بود. بعضی از آنها را روی بعضی دیگر خوابانیده بود «کانَ یَضَعُ القَتْلی بعضَهُم عَلی بَعْضٍ» قتلگاه مثل سکویی از اجساد شهدا بلند شده بود، حضرت جسدها را یک جا جمع کرد که پایمال سُمّ ستوران نشوند، همه یک جا باشند حالا این عده آمده اند تا زحمتهای حضرت را به هدر بدهند حضرت با آن لب تشنه یک یک جنازه های غرق خون و مجروح را به خیمه گاه می آورد که جنازه ها به دست دشمن نیفتد، سرهای مبارکشان جدا نشود، حالا مصیبت سنگین تر را بگویم، وقتی این جماعت ملعون با کارد در دست وارد خیمه شهدا شدند سر همه شهدا را از تن جدا کردند، سپس سرها را به کنار فرات برده شستند و همه را بر سر نیزه نمودند.(2)

سرهای بر نیزه

بقربان سرها که بر نیزه شد

سوی شام سوغات آورده شد