مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 86

زبان حال حضرت زینب علیهاالسلام خطاب به رأس امام حسین علیه السلام

بِگُذار خونِ چشمِ، تو به اشک خود بشویم

که مگر شود میسّر، نگهی کنی به سویَم

بِگُذار تا توقف، بکنند نیزه داران

که دمی بیاد طاها، گُل روی تو ببویم

بِگُذار تا ببوسم، زرُخَت بجای زهرا

که در این سفر برادر، همه جا به یاد اویم

بِگُذار تا گلویت، ز سرشکِ خود کنم تر

که فشار غصّه دیگر، شده عقده در گلویم

بخدا قسم که زینب، نکند هنوز باور

که تنت به کربلا و سرِ توست رو برویم

لحظاتِ وصل ترسَم، زَ کَفم رود حسینم

ز گزارشاتِ هجران، تو بگوی و من بگویم

خبر از تنور خولی، دهد این غبار رویت

تو بریز اشک و من هم، تو بشوی و من بشویم

چه کنم در این بیابان، اثر از رقیّه ام نیست

تو بگرد و من بگردم، تو بجوی و من بجویم

چو نشانه مودّت بود اشکِ من (حسانا)

بخدا همین مرا بس، به دو عالم آبرویم

زبانحال حضرت زینب با سر برادر

ای که بر نوک سنان جا داری

چشم حسرت بسوی ما داری