قرآن پژوهی صفحه 193

2- الدر المنثور 6/132

الرحمن

سوره الرّحمن

به معنی بسیار بخشنده و مهربان، از صفات خداوند است و نام پنجاه و پنجمین سوره قرآن می باشد. نام این سوره از آیه اوّل آن گرفته شده است و بعضی از موضوعات آن عبارت است از: اشاره به پاره ای از نعمتهای خداوند، چگونگی خلقت جن و انس، نشانه های عظمت خداوند در زمین و آسمان، نعمتهای جهان آخرت برای مؤمنان، عذابهای دردناک برای مشرکان و کافران است. این سوره در مدینه نازل شده است و 78 آیه دارد.

عن أبی عبدالله قال: من قرأ سورة الرحمن فقال عند کل (فبأی آلاء ربکما تکذبان): لا بشیء من آلائک رب أکذب، فان قرأها لیلا ثم مات مات شهیداً و إن قرأها نهاراً فمات، مات شهیداً.(1)

"امام صادق فرمود: هر کس سوره "الرحمن" را تلاوت کند و پس از قرائت هر "فبأی آلاء ربکما تکذبان" بگوید: "لابشیء من آلائک ربّ أکذّب"(2) چنانچه در شب بخواند و در همان شب از دنیا برود شهید مرده باشد و اگر در روز بخواند و از دنیا برود شهید مرده باشد."

1- ثواب الاعمال 105

2- یعنی ای پروردگار من هیچ یک از نعمتهای تو را تکذیب نمی‌کنم.

الواقعه