امام حسین(ع) در بیان رسول خدا با تکیه بر منابع اهل سنت‌ صفحه 1

مقدمه‌

امسال دو عاشورا و دو محرم داريم و مردم امسال دوبار به روح بلند امام حسين (ع) و ياران آن بزرگوار ارادت و وفاداري خود را نشان مي‌دهند. و چه خوب نام گذاري شد از سوي رهبر معظم انقلاب براي اين سال البته اين كه اين تقارن چه راز و رمز و چه پيام و بياني دارد، شايد جوابش خيلي واضح نباشد گرچه از جهات و زوايايي روشن و پيداست و چه خوب تدبيري از سوي مجمع جهاني اهل بيت (ع) انديشيده شد كه به اين مناسبت كنگره عظيم و گسترده‌اي را تدارك ديده‌اند.هنگام ديدن فراخوان مقاله براي اين كنگره بر آن شدم كه من هم سهمي هر چند اندك داشته باشم شايد انشاء اللهكم ما هم توسط اولياي الهي پذيرفته شود.از ميان موضوعات متعدد و فراواني كه براي قلم زدن پيشنهاد شده بود؛ موضوع امام حسين (ع) از ديدگاه معصومين توجهم را به خود جلب كرد و چنين تصميم داشتم كه امام حسين (ع) را از نظرگاه همه معصومين (ع) بررسي كنم ولي ديدم موضوع بسي گسترده و مفصل است كه در خور چند جلد كتاب است نه يك مقاله لذا به جست جويي در مورد امام حسين از ديدگاه رسول خدا (ص) پرداختم و از ميان روايات و نقل‌هاي فراوان و زيادي كه وجود داشت پاره‌اي از روايات را برگزيدم و خداوند را از صميم قلب شاكرم كه اين نوشتار بهانه‌اي شد تا منابع فراواني را ببينم و به ويژه آنچه در كتاب‌ها و منابع اهل سنت وارد شده كه در اين نوشته نيز بيشتر موارد از آن منابع استفاده كرده و عمدتاً متكي به نقل هايي است كه در كتاب‌هاي معتبر آنها ذكر شده است البته برخي از محققان اقدام به جمع آوري آنها در سطح گسترده‌اي كرده‌اند، ولي افسوس كه به دلايلي ناشناخته مانده و چندان مناسب عرضه نشده‌اند.امام حسين (ع) نامي آشنا براي عموم مسلمانان و بلكه همه دردمندان است اين شخصيت وصف‌ناپذير چنان مورد توجه رسول خدا (ص) بوده كه به نظر مي‌رسد فلسفه اين‌عنايت و توجه در آن عصر براي جماعت زيادي روشن نبوده و تا حدودي هم شايد حق داشته‌اند، چون هيچ كس نمي‌تواند فراواني گفته‌ها و توجهات پيامبر اسلام (ص) به اين بزرگوار را يك امر عاطفي برخواسته از رابطه پدر و فرزندي بداند، زيرا همه حركات و گفته‌هاي رسول خدا (ص) به طور قطع و يقين بسيار فراتر از اين حوزه است چيزي كه واقعيت‌هاي تاريخي آن را اثبات مي‌كند.رسول خدا (ص) كه تمام گفته‌ها و حركات او با پشتوانه الهي سرچشمه مي‌گيرد:(و ما ينطق عن الهوي هرگز سخنان بلند و معنا داري در مورد امام حسين به صرف رابطه فرزندي ايراد نكرده و حكمت‌هاي بي‌شماري در اين برخورد و نگاه رسول خدا (ص) وجود داشت كه بسياري از آنها به مرور زمان آن هم زماني نه چندان طولاني به گونه‌اي كه برخي ياران رسول خدا آن زمان را درك كردند، روشن شد.در اين مقال كوشيديم كه برخي موارد مورد اتفاق تمام مسلمانان كه به فراواني در كتاب‌هاي فرقه‌هاي مختلف اسلامي آمده يادآور شويم و نشان دهيم كه جايگاه امام‌حسين (ع) و موقعيت آن بزرگوار در نزد رسول خدا (ص) به چه اندازه‌اي بوده و لذا ما به توضيحات و گفته‌هاي اضافي نپرداختيم و بهتر آن ديديم عين همان گفته‌ها را در چهارده مورد ذكر كنيم اميد است مورد عنايت امام حسين (ع) قرار گيرد.

نام گذاري امام حسين‌

روايت‌هاي فراواني كه هم از طريق اهل سنت و هم در منابع شيعه ذكر شده تصريح دارند كه نام‌گذاري اين مولود مبارك به وسيله رسول خدا (ص) بوده كه البته دربرخي از آنها چنين آمده كه حضرت فرموده‌اند: اين نام گذاري به دستور جبرئيل و در نقل ديگر به دستور خداوند بوده است به چند نمونه توجه كنيد:الف «ذخائر العقبي از اسماء بنت عميس روايت كرده كه حضرت زهرا (ص) فرزند بزرگوارش حسن (ع) را به خانه من آورد، درست همين لحظه پيامبر اكرم (ص) تشريف آوردند و فرمود: اي اسماء! فرزندم را بياور امام حسن (ع) را در پارچه‌اي زرد رنگ نهاده بودم و به حضور مباركش بردم رسول خدا (ص) فرمود: مگر به شما نگفتم كودك را در پارچه زرد رنگ نپيچيد بلافاصله كودك را در پارچه سفيدي گذاشتم و به حضورش بردم رسول خدا (ص) كودك را از من گرفت و در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت آن گاه از علي (ع) پرسيدند: اين فرزند را چه ناميده‌ايد؟ علي (ع) گفت من بر شما پيشي نمي‌گيرم رسول خدا (ص) فرمود: من هم در نام گذاري او، بر خدا سبقت نمي‌جويم در اين هنگام جبرئيل نازل شد و گفت اي محمد! پروردگار سلام مي‌رساند و مي‌فرمايد: موقعيت علي در نزد تو، مانند منزلت هارون به موسي است با اين تفاوت كه پيامبري پس از تو مبعوث نمي‌شود، اسم فرزند را حسن نام گذاري كن پس از يك سال امام حسين (ع) متولد شد. پيامبر اكرم (ص) به خانه اسما آمد و جريان را آن سان كه بيان كرديم به وي گفت و قصه نام گذاري را متذكر شد تا آن جا كه «جبرئيل گفت نام اين‌كودك را حسين بگذار.مشابه همين حديث در منابع شيعه ذكر شده است ب مرحوم صدوق با اسناد خودش از امام رضا (ع) و ايشان هم از پدران بزرگوارش از امام زين العابدين از اسماء بنت عميس روايت كرده كه وقتي امام حسين (ع) به دنيا آمدند رسول خدا (ص) به علي (ع) فرمودند:«اسم فرزندت را چه گذاشتي » علي (ع) گفتند: من در نام گذاري او از شما پيشي نمي‌گيرم .. رسول خدا (ص) فرمود: من هم در نام گذاري او از خدا پيشي نمي‌گيرم آن گاه جبرئيل فرود آمد و گفت اي محمد خداي علي اعلي به تو سلام مي‌رساند و مي‌گويد:جايگاه علي نزد تو همانند جايگاه هارون نسبت به موسي است و اين فرزند را به اسم فرزند هارون نام گذاري كن رسول خدا (ص) فرمودند: اسم پسر هارون چه بوده جبرئيل گفت شبير. رسول خدا (ص) فرمودند: زبان من عربي است و جبرئيل در جواب گفت نام او را حسين بگذار...»البته روايات با اين مضمون فراوان نقل شده چه در كتاب‌هاي اهل سنت و چه شيعه گرچه برخي مطالب ديگر در تعدادي از آن روايات وجود دارد كه قابل بحث مي‌باشد، ولي آن چه از مجموع اين روايات برمي آيد اين كه نام گذاري اين مولود شريف به وسيله رسول خدا (ص) بوده و ايشان هم به امر خداوند اين كار را انجام داده‌اند. كمتر ديده شده و يا شايد سابقه نداشته باشد كه نام گذاري كسي با اين ترتيب و تشريفات خاص و الهي انجام گرفته باشد و اين نشان از عظمت و بزرگي اين وجود مقدس دارد.

اذان گفتن رسول خدا در گوش امام حسين‌

حاكم نيشابوري از ابورافع و او نيز از پدرش روايت كرده كه رسول خدا (ص) را ديدم كه هنگام تولد امام حسين (ع) در گوش او اذان گفت همين مضمون در روايات ديگر بنابه نقل منابع اهل سنت و شيعه وارد شده است

رفع تشنگي از حسنين با گذاشتن زبان در دهان آن دو

ابن حجر عسقلاني در «تهذيب التهذيب از اسحاق بن ابي حبيبه و او از ابوهريره روايت مي‌كند كه گفت گواهي مي‌دهم كه همراه رسول خدا (ص) حركت مي‌كرديم كه ناگهان رسول خدا (ص) صداي حسنين را شنيد كه مي‌گريستند و مادر ايشان هم همراه آنان بود، پيغمبر (ص) با سرعت به سوي آنها شتافت و پرسيد: چرا اين دو فرزندم مي‌گريند؟ فاطمه (س) پاسخ داد: از تشنگي رسول خدا (ص) به سراغ مشك كهنه‌اي كه با آب آن وضو مي‌گرفت رفت ولي آن روز آب بسيار كم بود و مردم هم به دنبال به دست آوردن آب بودند.رسول خدا (ص) فرياد زد: آيا كسي از شما آب همراه دارد؟ هيچ كس آبي به همراه نداشت آن گاه رسول خدا (ص) خطاب به فاطمه (س) فرمودند: يكي از آن دو فرزند را به من بده فاطمه (س) يكي از آنها را از زير چادرش بيرون آورد و پيامبر اكرم (ص) او را در حالي كه مي‌گريست به سينه چسبانيد و زبان مباركش را در ميان دهان او فرو برد. او زبان مبارك رسول خدا (ص) را مي‌مكيد تا سيراب شد و از گريه باز ايستاد و همين رفتار را با فرزند ديگرش هم انجام داد.

دسته گل پيامبر