مقدمه
سخن را از جهاد با این آیه شریفه آغاز می کنم «ای اهل ایمان با هر که از اهل کتاب (یهود و نصاری ایمان به خداوند و روز قیامت نیاورده و آنچه را خدا و رسولش حرام کرده حرام نمی دانند و به دین حق نمی گروند، قتال و کارزار کنید، تا آن گاه که با ذلت و تواضع به اسلام جزیه دهند»می دانیم که یکی از فروع دین اسلام جهاد است و در ابواب فقه کتابی به نام کتاب (الجهاد) موقعیت خاصی دارد. آیاتی راجع به اهمّیت جهاد در جاهای متعدد قرآن آمده است قرآن کریم جهاد را منحصراً نوعی دفاع از ارزش های اسلامی می داند و تنها در مواردی آن را جایز می دانند که باعث نجات امت های طاغوت زده و ستم کشیده گردد، و یا مصالح جامعه اسلامی در معرض خطر قرار گیرد اجازه می دهد و این هدف و فلسفه جهاد در اسلام است فتوحات اسلامی و جنگ های رهایی بخش مسلمانان در دوران صدر اسلام مؤیّد و پشتیبان همین حقیقت است که مردم سرزمین های شام و مصر و ایران و روم برای نجات از فرهنگ شرک و فساد و رهایی از دست هیئت های حاکم و طاغوتی خود را به آغوش اسلام و مبادی و اصول آن انداخت و غالباً بدون خونریزی احکام قرآن راپذیرفتند. این امر بر خلاف تهمت های ناروایی است که دشمنان خدا علیه اسلام تبلیغ می کنند که اسلام با شمشیر گسترش و نفوذ یافت و به زور تحمیل شد.باری ائمه طاهرین ما (ع)
و بالخصوص حضرت سید الشهدا حسین بن علی (ع) رهبران و داعیان راستین امت اسلامی برای جهاد و پیکار علیه قوای طاغوتی بودند.پیشوایان معصوم ما (ع) با این که با توطئه و نقشه طاغوتیان زمان از صحنه سیاسی کنار زده شدند، ولی هرگاه در جامعه انحرافی از احکام اسلامی رخ می داد و یا حیثیت اسلام به خطر می افتاد به دفع این انحراف و حفظ کرامت امت اسلامی می پرداختند.حضرت امام حسین (ع) این فرزند شجاع و برومند امیر مؤمنان علی (ع) را می نگریم که چگونه جلوی خطر انحراف را می گیرد، چه در فتوحات اسلامی و چه در جنگ با اهل بغی و چه در روز عاشورا که با قیام مسلّحانه و ریختن خون مقدّسش و شهادتش خطر را از اسلام دفع می کند.
حماسه عاشورای حسینی
سر انجام حضرت امام حسین (ع) پس از یک عمر زندگی سراسر مبارزه و جهاد _ با شکوه ترین حماسه را - که در تاریخ اسلام از برجستگی و عظمت مخصوصی برخورداراست - در روز عاشورای محرم سال 61 هجری به نمایش گذاشت و با شجاعت و فداکاری و شهادت خود و فرزندان و یاران با وفایش در سرزمین کربلا، شمشیر جهاد در راه خدا را به دست نسل های انقلابی سپرد.کربلا صحنه پیکاری خونین می شد، نیروهای ابن سعد بالغ بر سی هزار نفر و سربازان اردوی امام (ع) جمعاً از 32 سوار و چهل تن پیاده تجاوز نمی کرد. حضرت سیدالشهدا (ع) تجربیات نظامی که از جنگ های رهایی بخش کسب بود، به کار برد.امام (ع) اردوی کوچک خود را آرایش جنگی داد خویشتن و اهل بیتش در قلب آن جای داشت و جناح راست را (زهیر بن القین
و جناح چپ را (حبیب بن مظاهر) فرماندهی می کرد و پرچم سپاه در دست حضرت ابوالفضل العباس (ع) بود.در روز عاشورا هنگامی که امام حسین (ع) به جانب راست سپاه دشمن حمله کرد،این شعر را به عنوان رجز خواند:مرگ بهتر است از ننگ و ذلّت - بیعت با یزید - و تحمل ننگ - شکست ظاهری در جنگ - بهتر از ورود به آتش دوزخ می باشد.و هنگامی که به جانب چپ سپاه دشمن حمله کرد، این رجز را خواند:من حسین پسر علی (ع) هستم - از بستگان پدرم حمایت می کنم - سوگند یاد کرده ام در مقابل دشمن سر فرود نیاورم و در راه آیین پیامبر (ص) کشته شوم
نقش امام حسین در فتوحات اسلامی
اشاره
در فتوحات اسلامی مسلمانان می خواستند عقیده توحید و ارزش های قرآنی را نشر دهند و جز خدا و بلند ساختن نام اسلام هدف دیگری نداشتند.حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) در روزگار عثمان که فتوحات اسلامی گسترش یافته بود، به مرحله جوانی رسیده و در این سال ها بود که قوای مردانگی امام حسین (ع) در طریق تکامل بود و بر پایه هایی از ایمان و دلاوری و فداکاری قرار می گرفت این دورانی است که جوان را به میدان مبارزه می کشاند و آماده جهاد و فعالیت های اجتماعی می سازد.امام حسین (ع) در چنین دوره ای مهیّای نبرد بود و می خواست که در راه خدا به مبارزه برخیزد و با دشمنان اسلام بجنگد و آیین حق را گسترش بخشد، زیرا جهاد به فرموده حضرت امیر مؤمنان (ع) : دری از درهای بهشت است یکی از مسائلی که از نظر مؤرّخان اسلامی به خوبی روشن نیست و مورد اختلاف است شرکت نظامی امام