مرزهای توحید و شرک در قرآن صفحه 103

روی قبر آنان و نماز گزاردن در آن بوده‌اند.

قرآن کریم بی آنکه نظری را تخطئه و محکوم کند، هر دو پیشنهاد را بدین ترتیب نقل می‌کند:

(کذلِکَ اعْثَرْنا عَلَیْهِمْ لِیَعْلَمُوا أنّ وَعْدَاللّهِ حَقٌّ وَ أنَّ السّاعَةَ لارَیْبَ فِیها، إذْیَتَنازَعُونَ بَیْنَهُمْ أَمْرهُمْ فَقالُوا ابْنُوا عَلَیْهِمْ بُنْیاناً رَبُّهُمْ اعْلَمُ بِهِمْ، قالَ الَّذِینَ غَلَبُوا عَلی أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَسْجِداً). (1)

«و این چنین مردم را متوجّه حال آنها کردیم، تا بدانند که وعده خداوند (در مورد رستاخیز) حق است و در پایانِ جهان و قیامِ قیامت شکی نیست؛ در آن‌هنگام که میان خود درباره کار خویش نزاع داشتند، گروهی می‌گفتند: «بنایی بر آنان بسازید [تا برای همیشه از نظر پنهان شوند و از آنها سخن نگویند که] پروردگارشان از وضع آنها آگاهتر است.» ولی آنها که از رازشان آگاهی یافتند [و آن را دلیلی بر رستاخیز دیدند] گفتند: «ما مسجدی در کنار [مدفن] آنهامی‌سازیم. [تا خاطره آنها فراموش نشود]» ..

مفسرین معتقدند، پیشنهاد اول از سوی مشرکان مطرح شده است.

زیرا در مورد اصحاب کهف گفته‌اند (رَبُّهُمْ اعْلَمُ بِهِمْ) «خدایشان آگاهتر به حال‌آنان است».

زیرا این جمله، حاکی است که آنان از هر نوع اظهارنظر درباره سرنوشت آنان خودداری کرده و به‌طور دربست به خدا واگذار کردند،