مرزهای توحید و شرک در قرآن صفحه 120

و رَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَکْبِرُونَ). (1)

«هنگامیکه به آنان گفته می‌شود: «بیایید تا رسول خدا برای شما استغفار کند»؛ سرهای خود را [از روی استهزاء و کبر و غرور] تکان می‌دهند و آنها را می‌بینی‌که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر می‌ورزند».

تاریخ اسلام مملوّ از نمونه‌هایی از این دست است.

ب- توسل به مقام و شخصیّت پیامبر صلَّی اللَّه علیه و آله و سلَّم‌

در این باره به نقل حکایتی تاریخی می‌پردازیم که صراحتاً از توسل صحابه به دعای پیامبرصلَّی اللَّه علیه و آله و سلَّم در حال حیات ایشان، و نیز توسل به‌مقام و منزلت آن، حضرت حکایت می‌کند. غرض ما از نقل آن، استدلال بر مطلب اخیر است.

عثمان ابن حنیف می‌گوید: «مردی که از نابینایی رنج می‌برد به محضررسول خدا آمد و گفت: ای رسول خدا! از خدا بخواهید مرا شفا دهد. پیامبرصلَّی اللَّه علیه و آله و سلَّم فرمود: اگر بخواهی دعا می‌کنم، اما اگر صبر کنی بهتر است. آن مرد درخواست دعا کرد. پیامبر صلَّی اللَّه علیه و آله و سلَّم به او دستور داد: وضویی‌کامل بساز، دو رکعت نماز بخوان و به این صورت دعا کن: