مرزهای توحید و شرک در قرآن صفحه 18

«عده‌ای معتقدند هیچ مسلمانی به دلیل اعتقاد یا فتوایی خاص، سزاوار نسبت کفر و یا فسق نیست. اگر کسی در مسئله‌ای اجتهاد نمود و به آنچه حق تشخیص داد متمایل شد، در هر صورت سزاوار پاداش و اجر است. اگر به اعتقاد صحیح دست یافت دو پاداش دارد و اگر به اعتقاد درست دست نیافت‌یک پاداش.

نظر ابن ابی لیلی، ابو حنیفه، شافعی، سفیان ثوری، داود ابن علی و تمام صحابه‌ای که در این موضوع به نظرشان دست یافته‌ایم همین است و نظرمخالفی در این زمینه مشاهده نکردیم».(1) 2. شیخ الاسلام تقی الدین السبکی در این زمینه گفته است:

«تکفیر نمودن مؤمنین، کاری بس دشوار است و هر فرد مؤمنی تکفیر بدعت گذاران و افراد لاابالی را که گوینده لا اله الّا اللّه و محمد رسول اللّه هستند را، بس سنگین می‌شمارد. چرا که تکفیر نمودن، بسیار دشوار است». 3(2). احمد ابن زاهر سرخسی اشعری می‌گوید:

«هنگامی که ابوالحسن اشعری در منزل من در بغداد، در حال احتضار بود، دستور داد پیروانش حاضر شوند و سپس در جمع آنان گفت: شاهد باشید که من هرگز کسی از اهل قبله را به خاطر ارتکاب گناهی تکفیر نکردم. چرا که به‌اعتقاد من همه آنها به خدای یگانه