مقدمه
ما مسلمانان برای ساختن جوامع ایده آل و محتوا بخشیدن به حرکت های خود،سرمشق های بسیاری داریم. بزرگ ترین و جاودانه ترین الگوی ما «قرآن کریم» است که در طول تاریخ، سرمشق همه آزاد مردان، برای ایجاد یک جامعه سالم و مترقی و به دور ازهر گونه فساد و تباهی بوده و هست.سیره انقلابی پیامبر اکرم (ص) در برابر اشرافیت قریش و سرمایه داری، حکومت امام علی (ع) و منشور آفتاب گونه نهج البلاغه، خطبه های حضرت زهرا (س) در دفاع ازآرمان انقلابی و قرآنی حرکت سالار شهیدان به شرط تبیین و تحلیل درست آن، همه اینها می تواند الگوهایی برای همه جوامع بشری اعم از مسلمان و غیر مسلمان باشد.قیام سالار شهیدان حسین بن علی (ع)، نه تنها برای مسلمانان بلکه الگویی برای همه جهانیان تا صبح رستاخیز است.امام حسین(ع) حضور مجدد حضرت آدم، نوح، ابراهیم، اسماعیل، موسی و عیسی _ علی نبینا و آله و علیهم السلام _ در قله فریادگری و هدایت مردم است. این که امام حسین (ع) را وارث آدم (ع) می خوانیم و زیارت وارث را با سلام به پیامبران الهی آغاز می کنیم برای همین است، یعنی نشان نقطه اتصال در همه حرکت های الهی - خدایی،به صورت تجسم دوباره حضرت آدم، ابراهیم، اسماعیل، موسی، عیسی، محمد، علی،فاطمه، و امام حسن (ع) است. اهداف تمام انبیا و اوصیای الهی، در نهضت خونبار امام حسین (ع) تجلی یافته، پس
باید قیام امام حسین (ع) را به جهانیان شناساند و مجالس حسینی را غنی ساخت و فریاد دین خواهی و ستیز با ظلم و فساد امام حسین (ع) را در دنیا طنین افکن ساخت. امام حسین طنین فریاد زندگی است، پس باید طنین آن در همه آفاق در پیچد.امام حسین (ع) در ذات و طبیعت خود، یک دریای خروشان عواطف و صداقت است. یک انسان والا، پاک، منور، بدون ذرّه ای شائبه تردید در شخصیت ملکوتی والای او. او برای هدف اسلامی و انسانی خویش، سرسختانه تا پای جان با حکومت ستمگر وقت، جنگید و درس حریت و آزادی را به همه جهانیان نمایاند.«ایها الناس ان رسول اللّه (ص) قال: من رای سلطاناً جائراً یعمل فی عباد اللّه بالاثم و العدوان...». بحث بر سر این است که امام حسین (ع) فلسفه حرکت خود را مقابله با جور قرار می دهد و در راه مقدس ترین هدف ها -که همه منصفین عالم آن را قبول دارند- دشوارترین مبارزه را تحمل می کند. دشوارترین مبارزه، مبارزه غریبانه است.کشته شدن در میان هیاهو و هلهله دوستان و تحسین عامیانه هر دو، چندان دشوارنیست. مبارزه سرسختانه از حق، در حالی که سپاه دشمن چندین برابر سپاه اوست،حکایت از این می کند که برای حفظ دین و ارزش های آن، باید با ظلم و حاکمان باطل و ناحق، مبارزه کرد و باطل را از بین برد و حق را احیا نمود.
شهامت و آزادگی
اولین مؤلفه عزت آفرین درس شهامت و آزادگی، استقامت و فداکاری، دفاع مقدّس از مرزهای دین توحید و عدل، با ایمانی ژرف و حماسه آفرینی های شگرف، به آستان شهادت سرنهادن، در راه بقای دین خدا جان دادن، و تجلّی آیین محمّدی
را جاودان ساختن است.بدین گونه امام حسین (ع) یک نشان بزرگ افتخار است که تاریخ آن را به سینه اسلام آویخته است و یک مشعل جاوید هدایت که تاریخ آن را بر سر راه فرزندان اسلام قرار داده است. و این فرزندان اسلامند که باید آن را زنده بدارند.امام حسین را باید یاد کرد و همواره اهداف والای آن حضرت را گرامی داشت، چرا که امام حسین (ع) فرزند پیغمبر اسلام است، با آن همه احادیث و سخنانی که شیعه و سنی درباره او از پیامبر اکرم (ص) نقل کرده اند، جهانیان چگونه حاضرند از یاد شهادت نور چشم پیامبر خود _ که در راه حفظ دین و پایداری آیین آن شهید و کشته شده است و خود و خاندانش را آن گونه فدای دین کرده است _ غفلت نموده و انسانیت و اسلامیّت آنان اجازه می دهد که از کنار این حادثه بزرگ، به سادگی بگذرند، چگونه ارادت و محبتشان به پیامبر خدا، محمد مصطفی (ص) می گذارد که این خون مقدس را فراموش نموده و قیام امام حسین (ع) را الگوی خویش قرار ندهند؟!
امامت و پیروی از جانشین بر حق پیامبر
دومین مؤلفه عزت آفرین امام حسین (ع)؛ احیای امامت بر حق و جانشینان رسول خدا (ص) بود تا مسلمانان به هدایت ثقلین چنگ زنند و از شناخت امام زمان خود غفلت نکنند. اهمیت شناخت خلافت و امام بر حق تا آن جاست که در احادیث نبوی - از طریق سنّی و شیعه- رسیده است که هر کس از جهان در گذرد و امام زمان خود را نشناخته باشد، مانند مردم عهد جاهلیت مرده است، یعنی مانند عهد جاهلیت در گذشته و به حقیقت اسلام
و هدایت قرآنی نرسیده است، زیرا قرآن، به صراط مستقیم دعوت کرده و پیمودن صراط مستقیم را تنها راه نجات انسان در این جهان دانسته است و صراط مستقیم -در همه ابعاد نظری و عملی آن- امری بدیهی نیست، یعنی چنان نیست که همه افراد بشر حتی بزرگان و اندیشمندان به راحتی آن را تشخیص دهند و حدود و کم و کیف آن را تشخیص دهند وگرنه همه اهل جهان به همان طریق مستقیم قرآن می رفتند و این همه اختلاف، درگیری، گمراهی، انحطاط، ظلم، جنگ، جهل و سقوط درکار نبود.البته شناخت قرآن و مفاهیم آن نیز برای تمام انسان ها، میسر نیست و نیاز به مفسّر و مبیّن دارد، بهترین مفسران و معلمان قرآن، ائمه هدی: هستند که علم قرآنی، صراط مستقیم و سرّ هدایت را سینه به سینه، از پیامبر خدا آورنده قرآن فرا گرفته اند. پس شناخت امامان معصوم -که پیامبر اکرم در سخنانش تأکید کرده است،امری ضروری است و در واقع شناخت امام، مقدمه شناخت قرآن است و آیه شریفه (اهدنا الصراط المستقیم) نیز که همواره در نماز خوانده می شود، ناظر به همین معانی است؛ یعنی خدایا! ما را به صراط مستقیم که همان راه ائمه معصومین (ع) است، هدایت فرما.مفسر جلیل شیخ ابوعلی طبرسی در تفسیر این آیه می فرماید: «برای صراط مستقیم چند معنا گفته اند، یکی این که مراد پیامبر (ص) و امامان بعد از اوست. در اخبار ما شیعیان این معنا آمده است:«هو الذین امر الله به، من التوحید و العدل و ولایه من اوجب الله طاعته».«صراط مستقیم، همان دینی است که خداوند به آن امر کرده است؛ یعنی توحید،عدل و ولایت (امامت) کسی که خدا