پیام های عاشورا صفحه 205

همۀ سلام ها، اظهار محبت و دوستی با امام حسین و ائمه معصوم علیهم السلام که در زیارتنامه هاست، نشانۀ «تولّی» است و همۀ لعنت ها، عذاب خواستن ها، ابراز ناخرسندی از دشمنانشان، گواه «تبرّی» از آنان است و زیارت ها موج می زند از سلام ها و لعنت ها. این نفرین و لعنت، حتّی شامل آنان که با رضایشان، در صف مخالفان امام قرار گرفتند، می شود. از جمله می خوانیم:

«لَعَنَ اللّهُ قاتِلَکَ وَ لَعَنَ اللّهُ خاذِلَکَ وَ لَعَنَ اللّهُ مَنْ رَماکَ وَ لَعَنَ اللّهُ مَنْ طَعَنَکَ وَ لَعَنَ اللّهُ الْمُعیٖنیٖنَ عَلَیْکَ وَ لَعَنَ اللّهُ السّائِریٖنَ الَیْکَ... وَ لَعَنَ اللّهُ اعْوانَهُمْ وَ اتْباعَهُمْ وَ اشْیاعَهُمْ وَ انْصارَهُمْ وَ مُحبّیٖهِمْ...»(1)

لعنت خدا بر قاتلان تو، بر آنکه تو را خوار کرد، به تو تیر افکند، بر تو نیزه زد، آنان که بر ضدّ تو یاری کردند، به جنگ تو شتافتند. لعنت خدا بر همۀ یاران و پیروان و کمک کنندگان و دوستدارانشان باد.

این اوج برائت و فراگیری تبرّی را می رساند.

در زیارت جامعه و زیارات دیگر از جمله زیارت حضرت عباس 7 است:

«فَمَعَکُمْ، مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ، انّیٖ بِکُمْ مُؤمِنٌ وَ بِاَیابِکُمْ مِنَ الْمُؤْمِنیٖنَ وَ بِمَنْ خالَفَکُمْ وَ قَتَلَکُمْ مِنَ الْکافِریٖنَ»(2)

با شمایم، با شمایم، نه با دشمنانتان. به شما و بازگشت شما ایمان دارم و به مخالفان و قاتلان شما کفر می ورزم.