جرعه ای از کرامات امام حسین علیه السلام صفحه 164

رسیده و پرچم را رها نکرده است، تا این گونه سوراخ سوراخ شده است!

یزید نمی دانست که این قهرمان کربلا تشنه بود، سه روز بود که آب نخورده بود، با آن لب تشنه چهار هزار موکّل فرات را یک تنه فراری داده بود و هنگامی که دستش به آب فرات رسیده بود، به احترام تشنگی امام حسین علیه السلام آب ننوشیده بود و با لب تشنه بیرون آمده، همانند پدرش حیدر کرّار خود را به سپاه دشمن غدّار زده، صف ها را پراکنده می کرد و پیش می رفت و کسی را یارای مقابله نبود، و لذا در پشت نخل ها کمین کرده، بازوان ستبرش را قلم کردند، ولی با بقایای دستان مبارکش پرچم را برافراشته نگه می داشت.

واژه عجیبی در زیارت حضرت ابوالفضل علیه السلام آمده که بسیار شایان دقت است.

أشْهَدُ أنَّکَ قَد بالَغْتَ فی النَّصیحَه وأعْطَیتَ غایَهَ المَجهُودِ؛

من شهادت می دهم که تو خیرخواهی را به کمال رساندی و نهایت توان را انجام دادی.(1)

یعنی آنچه می شد حضرت ابوالفضل علیه السلام انجام داد و بیش از آن در توان هیچ کس نبود.

خداوند منّان نیز در برابر این فداکاری ها علاوه بر مقامات اخروی، کرامات فراوانی به آن حضرت عنایت فرموده که بعد از امام حسین علیه السلام به احدی چنین کرامات بی شمار، عنایت نفرموده است.

در این رابطه کتاب های مستقل فراوان تألیف شده، که به برخی از آنها در اینجا اشاره می کنیم: