جرعه ای از کرامات امام حسین علیه السلام صفحه 170

سر بچّه طوری به ضریح خورد که ما گفتیم حتماً سرش متلاشی شد.

بچّه روی زمین افتاد، تکانی خورد و بلند شد و یک بچّه ی معمولی شد.

زمان صدّام بود، ما مأموریّت داشتیم که هر وقت معجزه ای رخ دهد، به مسئولین خبر دهیم، همان وقت شب گزارش کردیم و مسئولین آمدند و صورت جلسه کردند.

وقتی پدر بچّه برگشت و بچّه اش را صحیح و سالم دید، طلبکارانه به حضرت گفت: چرا الآن؟! چرا 8 _ 9 سال پیش سالمش را به من ندادید؟ از بچّه پرسیدیم که چه دیدی؟ گفت: هنگامی که پدرم مرا پرت کرد، دو دست بریده از ضریح بیرون آمد، مرا گرفت و روی زمین گذاشت.

شفای بیماران صعب العلاج در پرتو توسّل به قمر منیر بنی هاشم علیه السلام

مرحوم حجه الاسلام والمسلمین محمود وحدت، واعظ توانای آذری مقیم تهران می فرمود: مرحوم آیه اللّه آقا دربندی قدس سره از طریق آذربایجان به مشهد مقدس مشرّف می شود. ده روز در تبریز اقامت می کند و در مسجد جامع تبریز منبر می رود.

در آذربایجان آخرین روز مجالس دهگی، به قمر منیر بنی هاشم متوسّل می شوند.

مرحوم دربندی روز نهم اعلام می کند که من فردا روضه ی حضرت ابوالفضل علیه السلام می خوانم، در هر خانه ای مریض صعب العلاج هست که دکترها جواب کرده اند، بیاورید اینجا.

بیماران سرپایی ده ها و شاید صدها نفر بوده اند، ولی بیمارانی که بر فراز تخته آوردند و در کنار هم قرار دادند، 27 نفر بودند.