جرعه ای از کرامات امام حسین علیه السلام صفحه 177

پس از مدّتی سعادت علی خان مریض شد و شفا یافت و پس از بهبودی درگاه زیبایی برای پنجه ساخت.

از آن تاریخ به بعد همه ساله روز پنجم محرم الحرام، مردم به این محلّ می آیند و عَلَم های خود را با این پنجه متبرّک می کنند.

تعداد عَلَم هایی که برای تبرّک جستن به محلّ «پنجه» می آورند، به 40 _ 50 هزار می رسد.(1)

آقای حاج آقا محمد شیخ الرئیس، روز شنبه 4/8/83 برابر 20 ذی حجه الحرام 1434 ق. نقل کردند که مدّت مدیدی سینوزیت داشتم، بر موتور که سوار می شدم، به شدّت پیشانی ام درد می کرد و از چشم هایم اشک سرازیر می شد.

پزشکان گفتند که باید عمل شود، من آمادگی نداشتم، روزی به دنبال کاری می رفتم که مربوط به حسینیّه بود، گفتم: یا حسین! من این کار را برای شما انجام می دهم به این امید که سینوزیتم خوب شود. سوار موتور شد به دنبال کار رفتم و دیگر از سینوزیت خبر و اثری نماند.

ایشان گفتند: من مدّتی به درد دل شدیدی مبتلا بودم، سر سفره که می نشستم از شدّت درد دل به خود می پیچیدم.

روزی مجلس روضه ای بودم، سفره پهن شد، آبگوشت نذری آوردند، من نیز به شدّت از آبگوشت ممنوع بودم، سر سفره نشستم و از آن آبگوشت به نیّت استشفاء خوردم، دیگر دل درد به سراغم نیامد.

گوشه ای از عنایت حضرت ابوالفضل علیه السلام