جرعه ای از کرامات امام حسین علیه السلام صفحه 181

یکی از همسفرهایش او را می بیند، به منزل می آورد، مقدار کمی غذا می خورد و سلامتی اش را باز می یابد.(1)

7) مرحوم آیه اللّه سید محمود مجتهدی (متوفّای 16 رمضان 1414 قمری) برای اینجانب نقل فرمود که یکی از دوستان به شدّت مریض شد، به گونه ای که چندین ماه در حال جان کندن بود.

همه ی دوستان از این موضوع ناراحت بودند، پیرمردی بود که برای ما گاهی خبرهایی می آورد، از او استفسار نمودم، گفت:

این شخص گوسفندی را برای حضرت ابوالفضل علیه السلام نذر کرده، آن را فراموش کرده و انجام نداده است اگر به نذرش عمل کند، خوب می شود.

به برادرش گفتم، گفت: شما می دانید که برادرم همه ی زندگی اش را در راه خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام خرج کرده است.

گفتم: به هر حال این کار باید انجام شود.

او رفت، گوسفندی خرید و به منزل برادرش برد تا در آنجا ذبح کند، دید برادرش نشسته مشغول غذا خوردن است.

معلوم شد که همان لحظه که او گوسفند را به این نیّت خریداری کرده، در همان لحظه او بلند شده و پس از چندین ماه برای اولین بار سر سفره غذا نشسته است. این داستان را شادروان خلخالی به نقل از اینجانب نقل کرده است.(2)

مهر و قهر حضرت ابوالفضل علیه السلام

1) روز سه شنبه 25 ذی قعده الحرام 1434 قمری، در مشهد مقدس خدمت