بوی کربلا
بوی گل یعنی که بوی کربلا بوی یاس خانه زاد مصطفی یاس کوچک یاس باغ فاطمه (س یاس یعنی در دو داغ فاطمه (س بوی گل یعنی که بوی لاله ها لاله های سرخ باغ کربلاکربلای تشنه کام بی قرار کربلای تا همیشه سوگوارسرزمین سروهای سرفراز عاشقان سربدار پاکبازتشنه در حسرت یک جرعه آب سوخته از سوز هرم آفتاب کربلا باغ عطش باغ خدا شعله ور در آتشی بی انتهاکربلا یعنی شهیدستان غم سرزمین آه و اشک دم به دم باغی از شمشاد امّا سوخته زآتش بیداد یک جا سوخته سرزمین سرخ گلهای عطش همنوای غم هم آوای عطش کربلا تاریخ سرخ انقلاب بین مرگ و زندگی یک انتخاب انتخاب سرخ مردانی صبور قاصدان سرزمین عشق و نوربوی سرخ گل پیامی آشناست بوی گل بوی حسین ع) و کربلاست رخساره قدرتی
مقدمه
نهضت عاشورای حسینی بر محور فداکاری و جان فشانی شکل گرفت امام حسین (ع) با مقابله در برابر ستمگران درس آزادی و آزادگی و عزت و شرف را به انسانیان آموخت با ریختن خون خودش درخت اسلام را آبیاری و امت اسلام را بیدار کرد.در فرهنگ شیعه عاشورا عظیم ترین و اندوهبارترین روز در تاریخ اسلام است بزرگترین فاجعه در این روز اتفاق افتاده و عظیم ترین ستم به خاندان پیامبر (ص) در این روز به وقوع پیوسته است امام رضا (ع) در این باره فرمودند: «در جاهلیت حرمت این ماه را نگاه می داشتند و از جنگیدن خود داری می کردند ولی ظالمان در محرم خون ما را ریختند و حرمت ما را شکستند و فرزندان و زنان ما را اسیر کردند و خیمه ها را آتش زدند و غارت کردند و حرمت پیامبر را در باره ذریه اش رعایت نکردند.»قیام
امام حسین (ع) موجب احیای دین خدا گردید و عاشورا فصل خون گریستن و یادواره دلاوریها و ایثارگری شهیدان است عاشورا یعنی شور شیفتگان حقیقت عاشورا یعنی عشق و ایثار و فداکاری عاشورا یعنی مقابله حق با باطل و سرانجام عاشورا شعر شعوری است که در کربلا سروده شده است امام حسین (ع) که کشتی نجات و چراغ هدایت است با شهادتش اثبات کرد که انسان بی ولایت محکوم به فناست «اوست که با قیام خود در برابر طاغوت تعلیم سازندگی و کوبندگی به بشر داد و راه فنای ظالم و شکستن ستمکار را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست .در ادب فارسی شاعران پارسی گو همه جا امام حسین (ع) را ستون حق و حقیقت و حماسه خونین او را مجموعه ای از فرهنگ تعالی بخش انسان ساز در همه دوران ها دانسته اند. شاعران آزاده زبان فارسی از همان ابتدا مظلومیت شهیدان کربلا را به گوش جهانیان رسانیده و بعد از زینب (س پیام رسانان این نهضت بوده اند. چنانکه می دانیم هنگام بازگشت کاروان اُسرا و نزدیک شدن به مدینه در قالب شعر این پیام به مدینه رسیدو شهر یکباره شیون و شور و ناله گشت شاعران پارسی گوی این نهضت را با عناوینی چون نوای حسینی عشق حسینی انقلاب حسینی حماسه حسینی کربلای حسینی عاشورای حسینی عزای حسینی شور حسینی خط سرخ حسینی ...یاد کرده اند.
عاشورا در اندیشه شاعران (قبل از صفوی
اگر چه اغلب «قوامی رازی شاعر شیعه مذهب را آغاز گر شعر عاشوارایی دانسته اند، اما نخستین قصیده منتقب و مرثیه را باید در دیوان «کسایی جستجو کرد و او را پیشگام
شعر عاشورایی دانست او نخستین سوگنامه مذهبی را درباره فاجعه کربلا درقصیده ای آورده است که مطلع آن چنین است باد صبا درآمد فردوس گشت صحرا آراست بوستان را نیسان به فرش دیبا «قوامی رازی شاعر شیعه مذهب قرن ششم به تقلید از کسایی واقعه کربلا را در شعرش ترسیم کرده و فریاد حق طلبان و بیدادگری یزیدیان را به گوش جهانیان رسانده است او در قصیده ای پنجاه و نه بیتی با مطلع روز دهم ز ماه محرم به کربلا ظلمی صریح رفت بر اولاد مصطفی هرگز مباد روز عاشورا در جهان کان روز بود قتل شهیدان کربلا این واقعه را توصیف کرده است در این مرثیه گویی شاعر خویش را در این واقعه قرار داده و آنچه می نگرد توصیف می کند. در یک طرف یزیدیان بی شمار تا بن دندان مسلح هستند و چون اژدهایان مخوف تمام میدانها را انباشته اند و در سوی دیگر حسینیان تشنه کام با عده ای اندک به خاطر افشای حقیقت به رهبری آزاد مردی از تباررسول الله(ص) آمده اند تا جان خویش را برای دین خدا نثار کنند و مرگ با عزت را برزندگی با ذلت ترجیح داده اند.در قرن ششم «سنایی شاعر عارف در یک مثنوی بیست و چهار بیتی طرفداری خویش را از خاندان عصمت و طهارت اعلام می کند.دشمنان قصد جان او کردندتا دمار از تنش برآوردنداو بر ابن زیاد و یارانش که با شمشیر آخته بر امام حسین (ع) حمله ور شدند و سر مبارکش را از تنش جدا کردند لعنت می فرستد و ندای حق طلبی را به گوش مردم می رساند وپایه های حکومت ظالم را متزلزل می سازد. او در مثنوی جان
سوز دیگری حماسه کربلا راتوصیف کرده و نسیم برآمده از کربلا را از گلزار بهشت می داند:حبذا کربلا و آن تعظیم کز بهشت آورد به خلق نسیم نکته در خور توجه این است که نه تنها شاعران شیعه مذهب بلکه شاعران سنی مذهب نیز در منقب سالار شهیدان سوگنامه سروده و با سرودهای خویش ندای مظلومیت سالارکربلا را به گوش آزاد مردان جهان رسانیده اند.«عطار نیشابوری شاعر و عارف قرن ششم و اوایل قرن هفتم ضمن مرثیه سرایی حسین را ولی خدا دانسته اند و سیرت نیکویش را ستوده و از تشنه کامی و سر بریده اش نالیده کیست حق را و پیمبر را ولی آن حسن سیرت حسین بن علی آفتاب آسمان معرفت آن محمد صورت و حیدر صفت او همچنین امام حسین (ع) را چراغ هدایت و دریای معرفت می داند و بر این عقیده است که همه عالم از نور پاکش منور شده است امامی که آفتاب خافقین است امام از ماه تا ماهی حسین است چو خورشید جهان را خسرو آمد که نه معصوم پاکش پس رو آمدچو آن خورشید اصل خاندان است به مهرش نه فلک از پس دوان است چراغ آسمان مکرمت بود جهان علم و بحر معرفت بود«مولوی شاعر و عارف قرن هفتم در مثنوی کربلا را همچون کعبه معرفی می کند:مسجد اگر کربلای من شوی کعبه حاجت روای من شوی او در غزلی دیگر به توصیف این مرغان عاشق کوی یار پرادخته که با رهایی از خویش به حقیقت رسیده اند:کجایید ای شهیدان خدایی بلا جویان دشت کربلایی کجایید ای سبک روحان عاشق پرنده تر زمرغان هوایی کجایید از زجان و دل رهیده کسی مر عقل را گوید کجایی سیف فرغانی