مقتل امام حسین(علیه السلام) و انصار او صفحه 418

مایل نبودند در جنگی شرکت کنند که پیروزی آن منجر به قوی شدن مرکز کوفه شود و شکست آن منجر به خراب شدن هر دو شهر گردد. (1)

اما روح جهادگری در کوفه برتر و بهتر بود چون امام علی(علیه السلام)در آن مدتی طولانی به سر برد و توانست زمینه ی قوی امر به معروف و نهی از منکر و مقابله با طغیانگران متمرد را در آن فراهم کند، به همین جهت معاویه در وصیت خویش به فرزندش یزید گفت:

به اهل عراق نظر کن، اگر هر روز از تو خواستند عاملی را عزل کنی، انجام بده زیرا عزل یک عامل برایم محبوب تر از آن است که هزار شمشیر از آنجا بر علیه تو کشیده شوند» (2) و ظاهرا در نظر معاویه عراق همان کوفه بود. (3)

کسانی که با خانواده ی خود شرکت کردند

انصار امام حسین(علیه السلام)که از فرزندان ابوطالب نبودند و با حضرت آمدند و یا بعدا به حضرت ملحق شدند، بدون خانواده آمدند، زیرا کسانی که از مدینه همراه حضرت آمدند از خروج خویش ایمن نبوده و ترسان بودند و کسانی که در راه یا در کربلا به او ملحق شدند از دست دشمنان فرار کرده بودند. مگر سه نفر که با خانواده ی خود آمدند.

1- انصار الحسین، شمس الدین
2- تاریخ طبری 323/5 و 238/4 چاپ دیگر.
3- عمر بن الخطاب گفت: در عراق گنج ایمان است و آنان نیزه ی خدا هستند مرزهایشان را نگاه می دارند و شهرهای دیگر را مدد می رسانند. طبقات ابن سعد 1/6 و ما بعد آن، تاریخ بغداد.52/1