مقتل امام حسین(علیه السلام) و انصار او صفحه 87

آن توقف کرد و همان بقعه ای را که از آن خاک برداشت و همان سخنی را که بیان کرد، دانستم، لذا از مسیر خود بدم آمد و با اسب حرکت کرده در مقابل امام حسین(علیه السلام)ایستاده و بر وی سلام کرده و آن چه را در این منزل از پدرش شنیده بودم باو گفتم. امام حسین(علیه السلام)فرمود: تو با ما هستی یا علیه ما؟

گفتم: ای فرزند رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)؛ نه با شما نه علیه شما، اهل و فرزندان خود را رها کرده ام و بر آنان از ابن زیاد می ترسم.

حضرت فرمود: با فرار از اینجا دور شو که کشته شدن هیچ یک از ما را نبینی پس قسم به آن خدائی که جان محمد در دست اوست احدی امروز کشته شدن ما را نمی بیند و یاریمان نکند مگر آنکه خدا او را وارد جهنم کند. روای گفت: بلافاصله از آنجا فرار کردم تا آن که کشته شدن او بر من نهان گردید .(1)

به همین جهت امام صادق فرمود: «من زار قبر الامام الحسین عارفا بحقه کتب الله له فی علیین» ؛ هر کس قبر امام حسین(علیه السلام)را زیارت کند در حالی که به حق او عارف باشد ؛ خداوند در علیین برای او خواهد نوشت.

و «ان حول قبر الامام الحسین(علیه السلام)سبعین الف ملکه شعثا غبره یبکون علیه الی یوم القیامه» ؛ محققا در اطراف قبر امام حسین(علیه السلام)هفتاد هزار فرشته ی پریشان مو و گرد آلود وجود دارند که برای حسین(علیه السلام)تا روز قیامت گریه میکنند.(2)

علما می گویند

زهری و عبدالملک بن مروان گفته اند: در بلاد شام، در روز قتل امام حسین بن علی(علیه السلام)هیچ سنگی برداشته نشد مگر از روی خون باشد(3)

1- شرح الاخبار 414/3 ، وقعه صفین 140، امالی صدوق 199 و 213.
2- ذخائر العقبی 151.
3- مجمع الزوائد 196/6 ، سنن بیهقی 327/3 ، ذخائر العقبی 145، تفسیر طبریحلیه الاولیاء 276/2 ، فیض القدیر 240/1 .74/25 ،