دانشنامه شعر عاشورایی: انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم جلد 1 صفحه 56

1- یا اهل یثرب لا مقام لکم بهاقتل الحسین فادمعی مدرار

2- الجسم منه بکربلاء مضرّج و الرأس منه علی القناه یدار

3- یا أهل یثرب شیخکم و إمامکم ما منکم أحد علیه یغار «1» 1- ای اهل مدینه! دیگر در مدینه جای ماندن نیست، حسین (ع) کشته شد و اشک من به شدّت فرو می ریزد.

2- بدن او در کربلا به خاک و خون آغشته شد و سرش بر نیزه ها به گردش درآمد.

3- ای اهل مدینه! امام حسین (ع) شیخ و امام شماست. آیا کسی از شما برای او غیرت نمی ورزد؟

*** بشیر گوید مردم جمع شدند و من گفتم: امام سجاد (ع) با عمه ها و خواهران در نزدیکی شهر فرود آمده اند. زن و مرد، گریان و شیون کنان بیرون

دویدند. در همان وقت کنیزکی را دیدم که این ابیات سوزناک را می خواند:

1- نعی سیّدی ناع نعاه فأوجعاو أمرضنی ناع نعاه فأفجعا

2- فعیّنّی جودا بالدّموع و اسکباوجودا بدمع بعدد معکما معا

3- علی من دهی عرش الجلیل فزعزعافأصبح هذا المجد و الدین أجدعا