دانشنامه شعر عاشورایی: انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم جلد 1 صفحه 69

2- تبکّی علی آل النبی محمّدو ما اکثرت فی الدمع لابل اقلّت

3- و إن قتیل الطّف من آل هاشم أذل رقابا من قریش فذلّت «1» 1- ابرهای گریه و دلتنگی چشمم را پوشانده و چشمم بعد از این همیشه گریان است و پیاپی اشک می ریزد.

2- می گریم بر خاندان پیامبر (ص) و بسیار می گریم. کسانی که با شمشیرها کشته شدند.

3- کشته کربلا که از نسل هاشم است. گردن قریش را شکسته و آنها را ذلیل کرد.

فاطمه (س) گفت: ابا الرمیح! اینگونه می گویی؟! گفت: پس چه بگویم؟

فاطمه فرمود: بگو «اذلّ رقاب المسلمین فذلّت». و ابو الرمیح گفت: پس از این فقط به همین صورت خواهم گفت.

یعنی شهادت این فرزند بزرگ از آل هاشم در سرزمین طف، گردن های مسلمانان را خم و آنان را ذلیل کرد.

دانشنامه ی شعر عاشورایی، محمد زاده ،ج 1،ص:61