دانشنامه شعر عاشورایی: انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم صفحه 63

7- و لا برح الوفّاد زوار قبره یفوح

علیهم مسکها و عبیرها «1» 1- در کربلا بر قبر حسین (ع) گذشتم و اشک فراوانی از دیدگانم بر تربت مزارش فرو ریخت.

2- بی درنگ لب به رثای او گشودم و بر غمش گریستم، اشک های من و آههای من، چشمانم را در این سوگواری یار بودند.

3- بر حسین گریستم و پس از حسین بر قومی گریستم که قبر او را با قبور خود احاطه کرده بودند.

4- اگر دیدگان ما بخواهند روشن و خشنود باشند و شما در این دنیا دلتنگ و هراسان باشید آن دیدگان کور باد.

5- بر خفتگان خاک کربلا سلام باد و افسوس دارم که بر مزار ایشان کمتر سلام می گویم.

6- در ظلمت شب ها و روشنی روزها بر آن قبرها سلام باد، سلامی که همراه باد صبا با غبارها بر آن قبرها می نشیند.

7- آنجاکه رایحه ی مشک و عنبر بر شامه ی زایرانش همیشه می وزد (همواره از مشک و عنبر این قبور سرشار باد)