شش گوشه بهشت صفحه 116

فریادرسی می خواهی. گاهی به دامان متکبّرانی که وارد آتش شده اند می آویزی. ولی هرچه بیشتر فریادخواهی می کنی عذابت را فراوان تر می کنند. از خزانه داران آتش می خواهی که یک روز از عذابت کم کنند، به مالک التماس می کنی که با مرگ کارت را تمام کند، از متکبّبران می خواهی که با مال هایشان کاری کنند که خدا- ولو یک لحظه- عذابت را بردارد یا نوع عذابت را تغییر دهد.

ولی امام حسین علیه السلام براساس وعده اش، که زائرش را دیدار خواهد کرد، آن جا به دادت می رسد؛ هرچند به خاطر حکمتهایی تا آن هنگام دادرسی اش به تأخیر افتاده باشد. پس با آمدنش به زیارت تو، آتش فرو می نشیند. همه عذابها از تو برداشته می شود و او تو را با خود به دیار ثواب و سعادت می برد!(1)

عاقبت خوش نجات یافتگان به عنایت حسینی

در این جا نیکوست که ببینیم نجات یافتگان سیّدالشّهدا علیه السلام، در قیامت چه حال و روزی دارند. امام صادق علیه السلام در روایتی، نخست وضع پریشان اهل بیت و ملائک را در مصیبت امام حسین علیه السلام گزارش می کنند و می فرمایند:

ما پس از [شهادت] او (امام حسین علیه السلام) همواره اشک ریختیم. جدّ من (امام زین العابدین علیه السلام) هنگامی که او را یاد می کرد، چنان می گریست که [اشک] چشمانش، محاسنش را پر می کرد و هرکه ایشان را می دید از روی دل سوزی به خاطر ایشان به گریهد.